"Nie zawiodę, obiecuję" :)  

...bo stęskniło mi się za pohotoblogiem, bo lubiłam, bo zostałam namówiona.  

Najokorpniejszy dzień od dawna. Tyle wahań, wątpliwości i negatywnego nastawienia co miałam wczoraj nie dosięgło mnie dawno. Lubię się pakować, nie lubię w ten sposób. Nie wiem czy to jakieś fatum nade mną ciąży, czy po prostu trzeba stanąć na nogi tu. Chyba lato mnie nie lubi, skoro co roku szykuje dla mnie jakieś niespodzianki.
Mniejsza z tym, 19 maja w moim terminarzu ważnych dat zostanie podkreślony na czerwono.  Ze wględu, że to pierwszy dzień czegoś nowego. Chociaż nie, starego bo na niczym mi teraz bardziej nie zależy, jak na tym żeby doprowadzić swoje życie do formy zeszłorocznej.
Przecież wiem, że będzie dobrze, że jeszcze tyle przede mną, że nowi ludzie, smaki, obiekty to trochę głupiego żalu pozostaje i choć stanąć mogłabym na rzęsach to czuję go teraz każdą komórką swojego ciała.
Nauczę się, przecież teraz już może być tylko lepiej, że te wszystkie kochane rzeczy, nad którymi myślałam dzisiejszej nocy teraz wystarczy tylko wcielić w życie i nauczyć się KONSEKWENCJI w związku z nimi. Gdyby się tak dłużej zastonowić to ta na pozór zwykła cecha, mogła zaosczędzić dużo rozczarowań bo mieć dobry pomysł to jedno, a wytrwać w nim to drugie.
 

Miałam dorosnąć, przecież rok temu obiecałam, teraz nie będę obiecywała tylko to zrobię. Po swojemu, bez zbędnych poprawek, tak jak tego chciałam.
Do dzieła. [1]

   

"W chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się, czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze. "

— Carlos Ruíz Zafón