Czasami zastanawiam się dokąd ten świat biegnie. 

Za czym ja biegnę, co widzę w nadchodzącej przyszłości, co widzę w tych wszystkich otaczających nas ludziach.

Za każdy razem, gdy zauważam w codziennym życiu nutkę dobroci skierowaną od innych dla osób w otaczającym środowisku, mam ochotę uwierzyć, że dobrzy ludzie naprawdę jeszcze istnieją. 

Jednak chwilę później moje oczy się otwierają...

Tyle chamstwa, zakłamania jest na każdym kroku, tyle kopania dołków pod innymi, że człowiekowi odechciewa się zdobyć na odrobinę autentyczności.

Uśmiech rozganiający chmury , stał się uśmiechem chowającym się za nimi. Delikatność i optymistyczne podejście do ludzi staje się coraz trudniejsze.

Zawsze sobie powtarzam, że chcę się zmienić, chcę być dobra dla innych, nieść uśmiech, koić smutek i łzy.

Za każdym razem okłamuję samą siebie. Tak ciężko jest się otworzyć na innych zdobyć na okruszynę pozytywnych emocji.

Jednak jak w piosence leci...

"Zapominam, że mogę wszystko, mogę wszystko jeśli bardzo tego chcę."

20.06 obrona.

trzymajcie mnie , nie umiem jeszcze ani jednego ze 102pytań