twarzowe jak nic. i tak je wszystkie uwielbiam.

nie było mnie ze trzy miesiące i nie byłoby kolejne, ale tak bardzo uczę się historii i wosu na jutro. rozkurwiamy psychikę muzyką i zdjęciami, no nie. 29 wrzesień. coś tak cholernie ważnego. Jeden koncert, jedna noc. Ten rok. Wyjęty z normalnego funkcjonowania, ponad rzeczywistością. Było dobrze, było cudownie, kurwa czemu zawsze jak chce coś napisać kończy się na tym samym. 31 październik. Cofając się ten właśnie rok, wtedy zaczęlo się tak w pełni. Dzień w dzień, noc w noc, non stop i bez przerwy. Jestem ciekawa czy tegoroczny 31 też tyle wniósł, bo czuję, że tak. zaajebisty dzień. oderwany od wszystkiego, tak bardzo tego potrzebowałam, tak bardzo to uwielbiam. Teraz byle do niedzieli. A właściwie jak wyjdzie to piątku, soboty i niedzieli. melo musi trwać, nie. Chce, żeby ciągle było jak w czwartek. Będzie co będzie, uwielbiam tą szkołę, tą klase, to wszystko. Na dniach czechów. tak jak patrze na wszystko, co pierdoliłam tutaj na przełomie tamtych 9 miesięcy, nie wierzyłam, że dokładnie rok po koncercie znowu będzie tak, jak o tym myślałam, tak, jak tego chciałam, tak po prostu. Nie dosłownie, ale kurwa tak bardzo. Tak cholernie i niewyobrażalnie tęskniłam, że sama tego nie pojmuje. Misiek nawet nie zdajesz sobie sprawy, ile Ci zawdzięczam, jak cholernie ważne i jak bardzo to we mnie jest. Kocham Cie najmocniej, wiesz? Za wszystko. Za największe odpały i momemty najgorsze. Jeden list sprawiał, że wszystko znowu nabierało sensu. że znowu dawałam radę się podnieść i iść dalej, nie zważając na nic. To cholernie kształtuje i daje do myślenia w momentach, kiedy wracają sentymenty. Kiedy wraca tamten okres, a wręcz zwala się na głowę jak jakiś ciężar, którego się pozbyłam. Pozbyłam świadomie, ale niechętnie, nie powiem. Czas wszysto zmienia. Mimo że w najmniejszym stopniu nie jest tak, jak było, wierzę, że mimo to może być cudownie. że będzie. Że wciąż bogę być ponad wszystko, i mimo że na codzień jest przezajebiście, to to ciągle jest i daje o sobie znać w chwilach słabości. Momentami nie wierzę w to, co się działo, że się działo naprawdę. Jakby jakis sen, a cały czas ktoś mi wyrwał jak nic nei warty koszmar, który epizodami przecież był wręcz cudowny. Zaraz urodziny. Teraz był okres siedzenia w kanciapie z piwem przy muzyce. Sam początek. Już oczywiście pomijając wszystko inne, co pozwoliło mi pozostać sobą mimo wielu namów i usilnych starań. No i osób. Zamknięty okres, nie moge pojąć, dlaczego mimo to wciąż wracam. Może kwestia nie w pełni rozpoczętgo i nie w pełni satyswakcjonującego kolejnego jakby etapu, który przecież trwa już dłuższy czas, czemu ja jestem tak cholernie sentymentalna. To chyba najlepiej obrazuje jak istotnim to wszystko dla mnie było i gdzieś we wspomnieniach nadal jest, nie ukrywam. Ale teraz też jest dobrze. Każdy dzień przynosi coś nowego, nowe doświadczenia, emocje, plany, koncepcje. Staaszic, a jak. Fajnie jest. Serio jest fajnie, mat geo pozdrawia, my cudowni, my nieuki i wagarowicze. Skąd taka opinia to ja nie wiem : D. Ale daje raade. Ciężki tydzień jest. Ale poniedziałek przeżyłam to może być tylko lepiej. Historia, wos, biologia, niemiecki, kultura. Dam radę, sama chciałam. Wiem, że dam. 892872873 raz przeczytałam pęk kartek wiszących na tablicy. Wiem, że nadal tak jest, mimo że inaczej, to nadal. Tak samo jak wiem, że to nie był stracony czas. W sumie anallizując, 2012/13 to naprawdę zajebisty czas. Czas dla mnie i mnie dla ludzi. Ciesze się, że jest jak jest, że jestem taką Ewką, jaką chce być i jak jest dobrze. Szkoda tylko, że jesień i znowu są te momenty zwątpienia i żalu. jestem strasznie wdzięczna wszzystkim, którzy przyczynili się do tego, że jestem tu i teraz i taka. to serio zajebiste, nawet bez perspektyw na przyszłość czy nawet sprecyzowanych chęci. Może z czasem coś się urodzi, w końcu musi. Chociaż n ie powiem, że byłoby łatwiej chociazby się uczyć i uczyć tego, co powinnam i czego bym chciała. nawet w kwestii życia jestem niezdecydowana no. Historio, nakurwiam.

http://www.youtube.com/watch?v=TiinAVjPyRs 

co faza.