[wciskasz i świeci.] 

[fed 5c, konica po terminie.]

zastanawia mnie jedna rzecz: jak to jest, że młodzi chcą się na siłę wypromować. ktoś robi zdjęcia, ktoś robi grafiki, ktoś robi muzykę lub maluje, i wszyscy uważając się za wielkich lecz skromnych artystów, zakładają własny fanpage na facebooku. podkreślają tym samym, że są super alternatywni, że to co robią, to ich całe życie i takie tam. czy nie ma innych sposobów na rozpowszechnienie własnego produktu? chciałabym zobaczyć, że ktoś, kto robi zdjęcia lub tworzy muzykę robi to przede wszystkim dla siebie, a nie dla innych, że sprawia mu to przyjemność i przy okazji zachowuje samego siebie dla siebie.

robię zdjęcia, fakt. mam konto na digarcie, gdzie zarówno amatorzy jak i profesjonaliści mogą oceniać moje prace. nie robię wielkiego rabanu, jeśli komuś dana praca się nie podobała i dał mi niską ocenę, przez co słupki orgazmu spadną i będzie brzydko wyglądało. staram się uczyć i wiem, że tam nie otrzymam samych pochwał, a raczej w większości są to uwagi i krytyka. robię zdjęcia wtedy, kiedy mam na to czas i ochotę, kiedy najdzie mnie wena twórcza i znajdę odpowiednie środki, by urzeczywistnić wizje. ale nie robię zdjęć dzień w dzień, nie organizuję sztucznych sesji zdjęciowych pożyczonym aparatem, i nie wstawiam na blożka miliarda zdjęć dziennie. co ciekawe, obserwuję to wśród nastolatek w wieku 15-18 lat. czuję, że przez polską młodzież przemawia niemała próżność i poczucie własnej zajebistości. widzę, że skromność jest wielką cnotą w tych czasach.