Ad futuram rei memoriam 

Wybaczcie mi, jeśli ten wiersz nie jest w zgodzie z wszystkimi zasadami, które dotyczą prawideł pisania wierszy... Gdy przyszło mi napisać wiersz, uznałem że chyba przez ostatnie lata, a może w obliczu ostatnich wydarzeń - stałem się prawdziwie otępiały na umyśle, nie wiem kiedy, zapewne wiem z jakich przyczyn - mimo wszystko jedno jest pewne - stało się coś prawdziwie niedobrego ze mną. Konsekwencje tego stanu są przerażające - po pierwsze w głowie dudni mi myśl "do niczego się nie nadajesz" - kolejna "jesteś do niczego", i chyba moja ulubiona "na nic nie zasługujesz". Istota rzeczy jaka wyłania się z tych trzech zdań - nie robi na mnie jakiegoś szczególnego znaczenia. Można by rzecz że z tą istotą się godzę, akceptuję ją - a nawet wyciągam do niej rękę. Chyba jednak będzie bez wiersza. Próbowałem go napisać, ale... ...już nawet tego mi się nie chce.