Elegancko ! 

The Knife, z wycieczki do Indii

*

...spalą pod tobą podłogę. Nie będą czuli się winni

Czas podobno leczy rany, nigdy wcześniej nie byłam tego taka pewna. Ale ten sam czas, ten który tak niemiłosiernie zapierdala wciąż działa na naszą niekorzyść. I nie pomogą uśmiechy i spojrzenia. Nie pomogą nieprzespane noce, podczas których układałam plany na najbliższe milionosiemdziesiąttysięcy lat. Chyba nic nie pomoże, bo ani mi, ani Tobie, nie zależy na niczym więcej.

Odkąd przestałam wpadać w niepotrzebny sentymentalizm, odkryłam, że mam więcej czasu dla siebie. Nie przywykłam do nicnierobienia. Siedzę z kubkiem herbaty, i odświeżam swoją playliste.

Czasu nie można cofnąć, a szkoda. Ile razy zastanawiam się co zrobiłabym, gdybym nie zrobiła tego co zrobiłam. I co najśmieszniejsze, ani razu nic nie przyszło mi do głowy!

nie wiem jak mogą ze sobą współistnieć rzeczy i ludzie, które nie mogą ze sobą współistnieć. To byłoby za proste, żeby tak zwyczajnie nie mogły. Tutaj też jest jakiś podstęp.

Czemu ludzie nie potrafią mówić tego, co czują. Tak byłoby prościej. Ale może byłoby nudno...

Zaczęłam największą podróż swojego życia, próbuję odkryć na nowo, to wszystko, co już dawno przestało mi przeszkadzać.  Planuję tysiące nowych strategii, a celu który muszę zdobyć jak nie było tak nie ma.

Wciąż zaczynam nowe etapy. Ale kiedy zacznę coś, co bez wahania będę mogła oddzielić od reszty grubą kreską? Moje życie mi pasuję. Kiedyś obiecałam sobię, że ono nigdy nie utonie w próżności, nie wiem czy tak bardzo tego dotrzymałam

Przestałam czekać na tą jedną chwilę i chwytać Pana Boga za nogi. Już wiem, że to czego chcemy jest bliżej, niż nam się wydaję.

Poznałam fantastycznych ludzi.

***

Nie smęcę, nie spinam się, nie płaczę i nie jest mi źle.

Czuję, że poraz kolejny zrobiłam coś dobrego dla siebie i innych.

I wiem, że jeszcze długo, odijać się będą echem moje szlachetne uczynki!