s e a l e d w i t h a k i s s 

Można to chyba przyrównać do dwójki dzieci budujących zamek z piasku na brzegu,
wkładają w to całe serce, starają się, dopracowują, dbają o detale,
cieszą się gdy widzą efekty swojej ciężkiej pracy, uśmiech na ich twarzach jest niczym skarb.

Niematerialne rzeczy które wywołują tak wiele radości,
pełnia uczuć włożona w to, żeby powstała całość,
pielęgnacja i współpraca z drugą osobą wróżą sukces.
Właśnie, przede wszystkim druga osoba, to ona jest tak ważna w tym wszystkim,
wspólnie zawsze jest łatwiej cokolwiek zrobić,
ta praca dzieli się na dwoje, więc i sukces cieszy podwójnie.
Zamek się nie rozleci i pomimo, że woda będzie wszystko utrudniać,
to przecież zawsze można zacząć od nowa,
naprawiać to na co się tyle pracowało,
ratować to co zostało, przenigdy się nie poddawać,
przecież ta ciągła walka jest najważniejsza, starać się aby było jak najlepiej
a gdy dzieje się źle, skierować wszystko na ten dobry tor.
Dwoje bezstroskich dzieci, mają siebie i co za tym idzie mają wszystko,
czy to nie podobne do dwójki zakochanych w sobie ludzi ?
Te same zachowania, takie same starania, różnica leży w podmiocie,
chodzi tu o walkę za człowieka, o tę drugą osobę, która jest dla nas całym światem,
o nią przecież też dbamy, pielęgnujemy uczucie, staramy się robić jak najlepiej,
gdy popełniamy błędy- żałujemy, płaczemy, próbujemy naprawić.

A co gdy przychodzi porażka, gdy woda zalewa cały zamek, co wtedy ?
Zupełnie nic, przecież zawsze można zacząć od początku, jeżeli czegoś bardzo się chce, nic nie powinno stać na przeszkodzie.
Kiedy nad ludźmi wiszą czarne chmury i wydaje się, że wszystko jest stracone,
chyba należy pamiętać, że ta miłość przezwycięża wszystko i pomimo całego zła,
gdy kochasz, zwyciężasz.