fikcja zmienia 

Z dedykacją dla niezawodnej Karolci, która stwierdziła, że chujowo prowadzę tego photobloga *to jej stwierdzenie, nie moje!* :D

Ogółem witam pod koniec wakacji i zainteresowanych, których raczej nie ma tu zbyt wiele, o ile w ogóle jacyś są (pomijając Karolcię), przepraszam za brak odzewu przez tak długi czas. Ale mam na to dość proste wytłumaczenie - bo widzicie, kiedy jest dobrze, nie ma o czym pisać, bo ciągle się powtarzam. I żeby były dramy, i angst, i w ogóle to patos jakiś, musiałoby się nagle wszystko rypnąć, a tego przecież nie chcemy. To znaczy ja nie chcę :D

Żeby nie było, że przyszłam sobie tak popieprzyć, może napomknę trochę o moich wakacjach, które niestety już się praktycznie skończyły. Zawsze uśmiechnięta Ewcia widywała się w te wakacje z różnymi ludźmi, włącznie z tymi z nowej klasy, którym wdzięczna jest za dotrzymanie towarzystwa. Biegała na basen i raz nawet była na kręglach. Zrobiła imprezę z przyjaciółkami w stuletnim domku z drewna na wsi. Przyjaciółki w środku nocy panikowały, bowiem postraszył ich odpalający na ulicy samochód. Ekhm. Było dużo jedzenia i w sumie Ewcia nie rozumie, dlaczego jej waga nadal jest stała. Poźniej Ewcia odleciała na dziesięć dni do Wielkiej Brytanii, do rodziny, spędziła trochę czasu z ukochaną kuzynką (<3) i przywiozła tyle rzeczy, że ledwo się jej w bagażu zmieściły.

Wakacje ogólnie rzecz biorąc były bardzo udane. A najśmieszniejsze jest to, że przez ostatnie lata każdego roku mam ochotę powiedzieć, że akuratnie minione były najlepsze i nie mogę, bo konkurencja jest taka, że sama nie potrafię się określić. :D

No, 2 września, witaj szkoło, witajcie nowe twarze i ogólnie niech będzie weselej niż myślę, że będzie. Bo, gwoli ścisłości, myślę, że będzie bardzo wesoło :D

Troski dzisiaj odłóżmy na bok.

Jutro jadę kopać ziemniaki.

Hity lata.