Zasady są po to, by je łamać. 

 Dawno tu nie zaglądałam i nie tylko ja, bo chyba już nikt tu nie zagląda. Mimo wszystko mam sentyment i od czasu do czasu lubię napisać tu parę słów.
 Za kilka dni minie miesiąc od zakończenie mojej edukacji na wyższym poziomie. Jestem w zawieszeniu, pracy nie ma, może będzie,może nie? A jeśli tak, to pewnie byle jaka. Ludzie wyjeżdżają, ruszają się z domu, ja jakoś utknęłam, w życiu, w domu, w przeszłości poniekąd też. Siedzę i się zastanawiam nad całym swoim życiem. Chyba to jest właśnie najlepszy czas na takie refleksje, pomijając fakt, że ja robię takie refleksje co najmniej raz w tygodniu od wielu lat. Czy coś z tego wyszło? Czy przez to wiem co powinnam, o czym marzę czy starczy mi sił na opanowanie całej tej bardachy czy się zmieniłam czy zmienie się jeszcze bardziej czy przepadnę w tym świecie z plastiku ? 
 Może się okazać, że to ostatni wpis na tym blogu (nie obiecuję, nie jestem pewna, bo różnie ze mną bywa), ale mam ochotę to napisać. Nie ważne czy ktoś to czyta, bo piszę to głównie do siebie. Wpadła mi tak spontanicznie jedna myśl, nawet nie wiem skąd się wzięła. Jeśli tu jeszcze zajrzę, za tydzień, za miesiąc, za rok, to chcę ją przeczytać i podnieść się na duchu. Nie wiem skąd, ale wiem, że wszystko się jakoś ułoży i WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE, prędzej czy później !!!