Karykatura istnienia 

https://www.youtube.com/watch?v=8yqczGxenkY

Moim życiem rządzi strach. BOJĘ SIĘ - to jedne z najczęściej wypowiadanych przeze mnie słów. Tak bardzo nie przywykłam do odczuwania radości, że jej pojawienie się wzbudza we mnie strach. Tak jakby coś nie grało. Jakby ktoś zaraz miał mi to odebrać. Boję się porażki. Boję się rozczarowania. Boję się utraty. Boję się nazywania tak samo czegoś po raz kolejny. Boję się bycia naiwiną.

Są w moim życiu ludzie, których znam od lat. Są i tacy, których nie znam zbyt długo. Znamy swoje relacje, wiemy ile dla siebie znaczymy. Nigdy jednak nie poczułam tak bardzo jak wczoraj tego, że są osoby, którym bardzo na mnie zależy. Czas naznaczał nasze relacje. Nigdy nie było tylko kolorowo. Tydzień po tygodniu, rok po roku nauczyliśmy się siebie doceniać. Wczoraj byłam przeszczęśliwa, dziś popłakałam się ze szczęścia. Usłyszeć "zasłużyłaś sobie", to jak nagroda za wszystkie smutne chwile. Jak nagroda za staranie się by być dobrą, szczerą i oddaną. Za przestrzeganie swoich zasad. Tyle niespodzianek, tyle planów, tyle czasu poświęconego specjalnie dla mnie. Nigdy nie czułam się tak doceniona. Ciężko mi to opisać słowami. Chciałabym w każdej swojej gorszej chwili, każdym swoim upadku pamiętać to, co teraz czuję. Podziękować Bogu czy też losowi za to, gdzie mnie teraz ustawił i kogo postawił przede mną. Jak zwykle boję się, by to się nie zmieniło. Chciałabym, by było tak zawsze. W końcu.