nie ma mnie. 

Wiem, że jakością pochwalić się nie mogę.

Niestety to jedyne zdjęcie jakie posiadam w chwili obecnej.;)

Dużo się zmieniło. W zasadzie każdego dnia coś się zmienia.

Masa bojaźni i cierpień rośnie we mnie.

To wszystko niesamowicie kłóci się z radością, małymi szczęściami i miłością.

Ta ostatnia przychodzi coraz częściej i coraz bardziej zaskakuje.

To wszystko tworzy ze mnie nieposkromiony misz-masz owiany wielką tajemnicą.

Miewam nastroje jak kobieta w ciąży i masę zachcianek. To dziwne.

Mimo to nie jest najgorzej:). Zawsze mogłby powstać większy zamęt.

Żeby to ułożyć potrzebuję dużo wolnego, kubeka kawy, ukochanego koca, i ukochanego?

Pozdrawiam Was bardzo ciepło;* Do nastepnego;)