. Elcia . ;*  

odlecieć? nie dziękuję już nie chcę. dotknąć nieba i wrócić na ziemie to jak cud. Czy coś wtedy czułam? nie. raczej nie, może chwilowe szczęście że mam spokój. Taki błogi spokój. Jednak lepszym uczuciem był powrót, jak wiedziałam że oddycham już, chciałam oddychać, błagałam o każdy oddech. 

Lekarze? Szpital? nie, podzięlkuję jednak. Myślął że jesteś nieprzytomny, że nie słyszysz a Ty naprawdę słyszysz, że jesteś dla nich ciężarem, chciałam pomocy oddechu, trudno było im mi to dać, chociaż przechodzili obok z tysiąc razy, ( a tą sukę w karetce to bym kurwa zamordowała ! ;d ) 

Cierpienie najbliższych ? Słyszałam je, czułam, a nie mogłam pomóc ... nigdy więcej. 

i niech ktoś mi powie że życie  nie uczy. :) 

Chwile urwane z życiorysu, święta nie do zapomnienia, szkoda, że nie szczęśliwe, wesołe :) 

P.S dziękuję za wszystko Miśku ;* za to, że byłaś obok mnie... <3 

i dziękuję Panu S. za uratowanie mnie. :)