główny bohater moich snów ma nieuleczalną chorobę niezdecydowania ,

prymitywną potrzebę łamania serc dziewczynom i nad wyraz perfidny urok osobisty .

Wszyscy Ci których dotknie Miłość stają się nieśmiertelni,

żyją w sercach tych, którzy tą miłością ich obdarzyli.

prawdziwe historie miłosne nie mają szczęśliwego zakończenia, one nigdy się nie kończą .

przysuwasz się. oblewasz moją szyję płonącymi pocałunkami.

nie odsuwam się, wręcz przeciw swojej woli zbliżam twarz ku twoim ustom.

- jesteś moim światem - szepczesz, łapczywie chwytając oddech.

twoje usta lądują na moich, a Twoje słowa nie chcą wylecieć z mojej głowy.

odsuwam Cię, poprawiam sukienkę i uciekam, mówiąc Ci, że jesteś nikim.

że dla mnie, nie znaczysz nic.

nie jestem idealna, bo nie lubię różowego.

nie zachwycam się każdym Twoim golem i nie chodzę za Tobą krok w krok.

nie noszę miniówek i wysokich szpilek. nie mam tlenionych blond włosów,

a moje usta nigdy nie są pomalowane żadną szminką. nie mam 5 cm tipsów.

mogłeś uprzedzić, że gustujesz w pustych panienkach.

nie robiłabym sobie nadziei.

Stanęła na tarasie z kubkiem gorącego kakao w dłoniach.

Spojrzała na księżyc. 'Wiesz, Olbrzymie...' Uśmiechnęła się do siebie.

'Dłonie ogrzewa mi kubek gorącego picia, a tak bardzo chciałabym,

żeby na jego miejscu były dłonie mężczyzny, który odszedł.

Wiatr oplata moją szyję powodując dreszcze, które nijak mają się do momentu,

w którym jego usta wpijały się w moją skórę, tym samym powodując paraliż ciała.

Przytulam głowę do poduszki i nie czuję nic. Brakuje mi uderzeń jego serca pod uchem.'

Spuściła wolno głowę. 'A mnie brakuje Ciebie.' Usłyszała.

'brakuje mi tych wieczorów, tych rozmów do drugiej,

tego jak płakałam ze śmiechu, potrzebuję Twojego głosu, żeby nie było już tej ciszy.

Ciebie mi brakuje.