oto marzeń szczyt 

kurde. chciałabym się uśmiechać znowu. ale muszę dać radę, muszę. to jest taka dziwna świadomość, że to wszystko już nie wróci, ale jednak ma się nadzieje. to jest takie dziwne uczucie. nie potrafię zaufać. nie ufałam ci.. powoli całą wine zaczynam zrzucać na siebie.. chcę się zmienić. bo to wszystko mnie juz przerasta. trudno bedzie mi sie z tym pogodzić. ale zbiore w sobie silną wolę - DAM RADĘ! nie chcę już śnić. moje sny mieszają mi w głowie. poprzednie się wyjaśniły..  a wszystkie obecne oznaczają tylko zmartwienie. nie chce już śnić. chcę się śmiać - jak na zdjęciu. chcę przestać o tym myśleć. nie chce zaprzatać sobie tym głowy. czasami mam takie wrażenie, że lepiej by było jakbym ciebie wogóle nie poznała..

doszłam do wniosku, że w rodzinie też mam cholerne wsparcie. dobrze, że doceniłam to teraz, gdy nie jest za późno:)

+ Kacper dziękuję za rozmowę/y ;D i tak tego nie przeczytasz, ale dziękuję ;*

a teraz idę pograć z mamą w jakąś grę! xd