w pogoni za szczęściem . ! ;) 

Pewna dziewczyna o imieniu Nikola nie umiała się pozbierać po utracie swojej ukochanej mamy,która jadąc po swoją córkę wpadła w poślizg i zderzyła się z ciężarówką.Zmarła na mniejscu. Dziewczyna ciągle płakała i nie mogła uwierzyć w to co się stało. Opuściła się w nauce , wpadła w złe towarzystwo ; zaczeła palić, pić jakby to miało coś zmienić. Zmartwiony ojciec zawiózł ją nad morze do babci mając nadzieję, że chociaż tam jakoś dojdzie do siebie.Codziennie bywała na pobliskiej plaży chodząc i patrząc jak z wielką siłą fale uderzają o skały.Najbardziej lubiła chodzić tam wtedy, gdy był już zachód słońca - siedziała wtedy na piasku, patrzała się w niebo , na zachód słońca i myślała o tym co się stało.Kilka dni później siedząc znów na plaży zauważył ją spacerujący tam chłopak. Miał niebieskie oczy ,ciemne blond włosy i słodki uśmiech.Podszedł do niej i powiedział ;

- cześć , mogę się przysiąść ?

- spadaj frajerze.. - usłyszał Łukasz.

- ej,ej..co się tak nerwujesz ? chciałem się tylko przysiąść,

ale dobra już sobie idę, cześć.

-ej,czekaj..

Dopiero wtedy dostrzegła jaki ma słodki uśmiech.Chciała dokończyć,ale nie umiała z siebie nic wydusić.Po chwili dodała ;

- przepraszam, że tak na Ciebie naskoczyłam,ale..ale..

I po chwili do oczu Nikoli napłynęły łzy.Zmieszany chłopak nie wiedząc co robić powiedział ;

- spokojnie. nic się nie stało.tylko proszę nie płacz.stało się coś złego?

Dziewczyna nie wytrzymła, zaczeła jeszcze bardziej płakać i pobiegła w stronę domu. Łukaszowi zrobiło się głupio, ciągle o niej myślał i miał nadzieję, że spotka ją następnego dnia.Tak się właśnie stało..Nikola siedziała na plaży wpatrując się w morze. Łukasz nie zastanawiając się podszedł do niej. Uśmiechnął się i powiedział ;

- cześć, słuchaj ja Cię przepraszam za wczoraj , nie chciałem nic złego zrobić.chciałem się tylko przysiąść. zauważyłem Cię i chyba jesteś tu pierwszy raz, co ?

Nikola spojrzała na niego i odpowiedziała ;

- no cześć. nie to ja Cię przepraszam , ale ostatnio zmarła moja mama i nie umiałam się pozbierać.strasznie mi ciężko i nie mogę się z tym pogodzić.

Po policzku dziewczyny spłynęła łza.

- i nie jestem tu pierwszy raz.mam tutaj babcię i przyjeżdzam tu w wakacje, a teraz jestem tu, bo tata sobie ze mną nie radził. -lekko się śmiejąc dodała.

Chłopak słuchał jej jak zaczarowany, po chwili dodał ;

- wiesz ja też ostatnio straciłem kogoś ważnego ..mojego tatę.ale wiesz jakoś daje radę, bo wiem, że nie chciałby tego żebym się poddawał, dołował.dlatego Ty też spróbuj. Twoja mama na pewno była wspaniałą kobietą i taką ją zapamiętaj.

Dziewczyna podała do niego rękę i powiedziała ;

- zacznijmy od nowa , Nikola .

- Łukasz , miło mi .

Rozmawiali tak długo nie zważając na to jak jest juz późno. Po jakimś czasie odprowadził ją pod dom i powiedział żeby się nie poddawała. Uśmiechnęła się i weszła do domu. Często się spotykali , Nikola zaczęła czuć ,że coś ich łączy, że ktoś ją wkońcu rozumie. Wieczorem poszła się przejść, będąc sama zaczęła mówić tak jakby do mamy. że za nią tęskni , że poznała miłego chłopaka, że ją rozumie i jej pomaga.Wiedziała, że już nigdy nie będzie mogła z nią porozmawiać, tak o wszystkim i o niczym - bo przecież jej już nie było. Życie dziewczyny nabrało sensu..zaczęła się uśmiechać i czuła, że zakochała się w Łukaszu. Spędzając następny dzień razem dziewczyna wyznała chłopakowi ,że wyjeżdza,że musi wracać do domu. Żegnając się z Łukaszem powiedziała, że dzięki niemu na nowo zachciało jej się żyć, że mimo tego,że już mama nie żyje to czuje jakby była obok , że no po prostu zakochała się w nim i nie chce go opuszczać. Przysięgli sobie,że jeszcze się spotkają.

i jak podoba się ? jutro dodam II część. trzymajcie się ;)