CHCĘ, CIĘŻKO PRACUJE, MAM 

Wiele razy przeczytałam, wiele razy usłyszałam, że człowiek jest słabą istotą. Nie ma nic bardziej mylnego. Rodzimy się i przez pierwsze chwile nie jesteśmy w stanie sami decydować. To nasi rodzice dbają o swoje pociechy i troszczą się jak tylko mogą, aby dziecku żyło się lepiej. Potem nastaje okres, w którym zaczynamy coraz więcej rozumieć i analizować, zapominamy o beztrosce, która nas otaczała i zaczynamy dorosłość. Dla mnie to pojęcie względne, które nijak się ma do określenia etapu, na którym znajduje się dana osoba. Możemy mieć  50 lat i zachowywać się jak dzieci, a czasem osoba, która ma 16 wyprzedza pierwszy przypadek. Wiecie co jest najważniejsze? By przez całe swoje życie, bez względu na gorsze chwile, upadki, cały czas mieć w sobie właśnie to dziecko, którym opiekowała się mama. Trzeba cieszyć się życiem i doceniać to, co mamy, bo uwierzcie mi, że wszystko trwa tylko chwilę. Ja całym serduchem nad życie kocham rodziców i szanuję to, co od nich dostałam. Najważniejsze, by być lepszą wersją siebie i każdej nocy zasypiać właśnie z takim przekonaniem, a gorsze chwile? Gorsze chwilę są po to, by uświadamiać sobie, że jesteśmy i będziemy wystarczająco silni, by pokazać światu na, co nas stać. "Chciałbym żebyście pamiętali, że bycie szczęśliwymi nie oznacza posiadania nieba bez burz, dróg bez wypadków, pracy bez trudu, relacji bez zawiedzeń. Być szczęśliwymi to odnajdywać siłę w przebaczeniu, nadzieję w walkach, pewność na scenie strachu, miłość w nieporozumieniach. Być szczęśliwymi to nie tylko doceniać uśmiech, ale także zastanawiać się nad smutkiem. Nie tylko świętować sukcesy, ale wyciągać lekcje z upadków. Nie tylko czuć się radosnymi pośród aplauzów, ale być radosnymi w anonimowości. Być szczęśliwymi to uznawać, że warto żyć, pomimo wyzwań, nieporozumień i okresów kryzysu. Być szczęśliwymi to przestać czuć się ofiarą problemów i stać się aktorem własnej historii. Być szczęśliwymi to nie tyle mieć doskonałe życie, ile raczej umieć wykorzystywać łzy, by nawadniać tolerancję. Wykorzystywać straty, by wyrabiać cierpliwość. Wykorzystywać błędy, by kształtować pogodę ducha. Nie wypierać się nigdy osób, które się kocha, nie rezygnować nigdy ze szczęścia". Wiecie czego brakuje mi w ludziach? Zwyczajnej prawdy i szczerości. Wszystkiego dobrego :)