Oh, I believe in yesterday. 

Cześć, motylki.

Jestem tu spowrotem. Za niektórymi z Was tęskniłam.

Nie pytajcie, dlaczego odeszłam. Opowiem Wam, dlaczego wracam.

Lubię to swoje życie, (...) lubię ten nadmiar emocji. Nawet, kiedy tak ryczę i kwiczę, jak wczoraj, to całkiem ładne obrazki pozostają po tym wszystkim w głowie. Żałuję, że nie umiem na tyle dobrze rysować, żeby oddać pewne rzeczy takimi, jakimi je zapamiętałam.

Wczoraj próbowałam. Wypiłam zieloną herbatę, wzięłam coś na uspokojenie i pokolorowałam wszystko na zielono i niebiesko. Taki wydał mi się ten dzień wieczorem. Zielony jak gruby koc. Niebieski jak facebook. A reszta, to była muzyka i brak papierosów - tego nie umiem narysować.

(Tutaj - w wersji, która pozostanie w szufladzie - zapisuję rzeczy, które uczyniły mnie w życiu szczęśliwą - i bardzo nieszczęśliwą, jednocześnie.)

A później nadeszły dni obojętności, kiedy zaczęłam się odchudzać. Parzyłam zieloną herbatę, wychodziłam na balkon, paliłam papierosa i pisałam notkę na blogu. Czułam w sobie siłę i ogromną obojętność, a to było przyjemne uczucie, bo zdawało mi się, że kontroluję swoje życie. Nareszcie: brak kompromisów na rzecz innych. Cisza. Szarość. Miałam gdzieś szkołę, jedzenie, miłość. Tylko chwilami znów bardzo płakałam i bardzo tęskniłam. Potem bardzo cieszyłam się efektami ćwiczeń i malejącymi wymiarami.

To wszystko było naprawdę ładne. Twarzowe. 

Chyba cała chciałabym stać się: twarzowa.

- (...) w sumie nic się nie traci, jeśli ma się siłę.

- Masz siłę.

Mówiłam o miłości, ale jeśli rozmawiamy o odchudzaniu - no tak, prawda.

Czasem zapominam.

Welcome BACK, szukam w sobie siły. Chudnę, walczę o siebie. 

Głównie: piszę.

 / z Rzeczy Bezużytecznych:

"Facebook jest niebieski, ponieważ założyciel Mark Zuckerberg jest daltonistą. Niebieski to jeden z niewielu kolorów, które twórca Facebooka postrzega prawidłowo." /