czasami nie warto próbować  

Nie wiem co się stało ale miałam ochotę coś dodać.

Już jesteśmy tak blisko już 34tc a ja panikuje coraz bardziej boje sie coraz bardziej. Martwie się czy tam radę czy podołam takiemu wyzwaniu... Chyba ten strach nie pozwala mi spać nocami bo mały wyjątkowo w nocy nie wali matki po żebrach...

Nigdy w życiu chyba nie czułam takiego strachu takiej niepewności nawet matury sie tak nie bałam ;D

Jeśli chodzi o mnie to wyjątkowo ten tydzień zaczęłam bardzo pracowicie umyłam wszystkie okna skończyłam prac i prasować ubranka właśnie pierze sie nowa pościel która waliła octem ;o

Dzisiaj od rana nie dałam sobie luzu nawet znalazłam czas na odkurzanie mojego samochodziku który był strasznie zaniedbany... przez to, że siedze juz tak długo w domu zdałam sobie sprawe że stałam się strasznie leniwa.. przez ten cały czas jaki juz mam wolne mogłabym zrobic tyle rzeczy miałam też tyle planów i w zasadzie kilka tylko rzeczy wykonałam które miałam zaplanowane.. to też mnie wkurza że stawiam sobie cel a i tak gdzies sie poddaje ale wszystko tłumacze sobie ciążą bo przecież moge przeleżeć cały dzień w łóżku i zwalić wszystko na to że źle sie czuje... Mam wrażenie że jakoś sie poddałam troche niby codziennie wstaje sprząatam gotuje obiad później sprzątam po tym obiedzie w miedzy czasie robie dużo różnych innych rzeczy ale jakos mi sie wydaje ze jestem no nie wiem niespełniona? Mam milion myśli na minute i to uczucie czasem mnie wykańcza... 

Nic mądrego nie napisałam ale mam kryzys i chyba musiałam sobie cos napisać.

Miłego dnia ;)