Angel on my shoulder...  

Witam. Dawno nie dodawałam, ale wiadomo szkoła, nauka… Ewentualnie znajomi…. A teraz jestem chora. Ale mniejsza z tym, nie to miałam napisać. Oglądając dzisiaj mój ulubiony film „Szkolny terror” doszłam do wniosku, że przyjaciele nawet Ci prawdziwi mogą naprawdę mocno zranić… Nie wiem czemu, ale odebrałam ten film jako pokaz, że tak naprawdę nasze marzenia i nasze życie najczęściej niszczą przyjaciele. Wiem, wiem. Niewielu się zgodzi z tą tezą. Ale sami spójrzcie! Czy to moja wina, że tak jest to ukazane? Nie mówię, że narzucam Wam jak odebrać ten film. W końcu ten fbl jest założony po to, bym mogła się z Wami podzielić moimi spostrzeżeniami. Możecie je wziąć do serca, ale nie musicie. Ale wróćmy do tego co miałam pisać. Przyjaciele wydawałoby się są jedynymi osobami, z którymi możemy poważnie porozmawiać, wyżalić się. A tu proszę! Jak łatwo można się przejechać. Zadajmy sobie więc pytanie „Czy istnieją na Ziemi tacy ludzie lub taki człowiek, który nigdy nie będzie mnie niszczył psychicznie?” Otóż pytanie to jest bardzo trudne i ciężko znaleźć na nie odpowiedz. Dlatego szukajmy w życiu odpowiedzi na te najtrudniejsze pytania, a te łatwe same nam się nasuną.