mam apetyt na te silne bodźce 

Jakoś ponad rok temu, kiedy nie martwiliśmy się obronami, tym czy pojedziemy na mandarynki czy na inne zbiory po naszych studiach. Dużo piliśmy, mało spaliśmy, czasem zdarzało się odwrotnie. I były czwartkowe obiady, Louis Armstrong, telefony do byłych miłości i do różnych innych osób, z którymi się raczej na co dzień kontaktu nie utrzymuje, o 1 czy 2 nad ranem też się zdarzały. I zdarzyło się, że sąsiad wam otworzył drzwi, bo chcieliście koleżance zrobić niespodziankę. Do tego mnóstwo supportu, jeśli byliśmy w potrzebie. Pod każdym względem. Mnóstwo miłości, czasem dwa słowa za dużo, ale cudnie było, było cudnie. Można tak pisać i pisać i wymieniać wszystkie nasze wzloty i upadki.

Ale kurczę... tęsknie no.