Ida Dzik
epitafium dla jednego procenta

do usranej śmierci w śmieciach
będziemy tyrać na wasze jebane domy dzieci na wasze biznesy
innowacyjne metody wyzysku planety osób zwierząt
będziemy zabawiać wasze tak zwane pociechy
chociaż własnych nigdy nie spłodziliśmy
chociaż nasze musieliśmy chronić przed wyrżnięciem się nawzajem
w wojnach o wodę o jedzenie o powietrze o przestrzeń o oddech o czułość
do usranej śmierci pod kożuchem ropy
będziemy realizować umowę o dzieło zniszczenia
świat się skończy ale my zostaniemy po godzinach
lulając was do snu sprzątając wasze obsrane w ostatnich chwilach spodnie
stawiając wam groby bo byliście przecież dobrzy zawsze uśmiechaliście się
nie pytając czy możemy zostać przyjść wyjść podejść zrobić
jesteśmy waszymi niesporczakami niezniszczalną turbo tajną bronią
kartą z edycji deluxe że nie ma chuja we wsi
za gorąco? zapierdalają. za zimno? zapierdalają. wypłata spóźniona? zapierdalają.
wasze jest wygranko bo jeszcze nie zginęła kiedy my zapierdalamy

mówicie: reprodukujcie się bez końca perpetuum mobile expecto patronum po wszystkich latach? zawsze
prekariuszki prekariusze błogo dostępni jak wytrysk waszych zwiędłych różdżek
ale my leniwie  przecież jesteśmy jesteśmy leniwe co nie  leniwie będziemy patrzeć
na waszą panikę bo tylko ten kto decyduje o wartości ma coś do stracenia
na zorze przy linii horyzontu bo znienawidziliśmy was tak że koniec wyda nam się piękny
będziemy straszyć wasze dzieci przyszłością i przeszłością
palić papierosy na zbyt krótkich przerwach
pieprzyć się w waszych pustych salonach
w psich budach
na kortach tenisowych
oddamy wam wszystkie rzuty zarzuty i wyrzuty sumienia
bo dla nas nigdy nie było zbawienia zabawienia
zabarwienie czerwone od gorącej krwi
dla nas zupa z naszych ciał to chleb powszedni
smacznego
a na ostatnią drogę zmrużone oczy
patrzące szpalerem na wasze szamoczące się ciała
my już dawno przyzwyczailiśmy się do duchoty głodu i pierdolonego braku nadziei
a wam  powodzenia