Another day 27.

Another day 27.

Łukasz mi powiedział, że jestem na niezłej drodze jeśli chodzi o zdobycie zaufania Emili. Myśli, że jestem tym fajnym i miłym chłopakiem co przy niej, myli się. I niedługo się sama o tym przekona. Łukasz był bardzo zdziwiony, kiedy dowiedział się, że tak bardzo się zakumplowaliśmy z Emilą, w końcu po tym co się zdarzyło na wakacje nie łatwo zaufać ludziom, a już tymbardziej chłopakom.

Zaproponowałem mu, żebyśmy poszli do Marcela na imprezę, które w sumie są u niego każdego dnia. On to ma zajebiste życie, siedzi już od roku sam na wielkiej chacie, starsi mu wszystko opłacają, chociaż skończył już 18 lat. Zarabia sobie na narkotykach, chyba dlatego, że mu się nudzi, bo nawet jakby nie sprzedawał ich to miałby to co chciał.

Wolnym krokiem doszliśmy przed dom kumpla i bez pukania wszedliśmy do środka. Marcel jak zwykle był już nieźle wstawiony, zastaliśmy go na kanapie z innymi naszymi kumplami i dwoma laskami.

Dosiedliśmy się i poczęstowaliśmy tym co zawsze.

***

- Chciałabym z Tobą wyjechać.

- To niemożliwe, dobrze wiesz.

- Wiem, i nic na to nie poradzę.

- Poradzisz sobie beze mnie, masz innych przyjaciół.

- Tak, ale tylko Ciebie chciałabym mieć na codzień. - Ujęłam jego twarz i pierwszy raz to ja zaczęłam go całować.

Był nieco zdziwiony, ale zaraz to mu minęło i ciągle się uśmiechał.

Położyliśmy się obok siebie i milczeliśmy. Co chwilę dając sobie pojedyncze, skromne pocałunki.

Na tę chwilę było mi tak dobrze z nim, ale wiedziałam, że za kilka dni będziemy musieli się pożegnać. I zobaczę go dopiero za kolejne kilka tygodni.

- Co jest? - Zapytał, widząc mój nagły grymas na twarzy.

- Dzisiaj jest cudownie, a za kilka dni znowu wracasz.

- Kochanie, dla mnie też to jest trudne. Zwłaszcza, że teraz jesteśmy dla siebie kimś więcej niż tylko przyjaciółmi, prawda?

Kiwnęłam głową i pocałowałam go czule w usta.

Podniosłam się z legowiska i uciekłam mu do kuchni.