Another day 23.

Another day 23.

Sądziłam, że tu nie wejdzie, ale wbiegł roześmiany i przycisnął mnie do umywalki.

- Co Ty robisz? - Zapytałam czując jego oddech na moich roztwartych wargach.

- A tak się wygłupiam. - Zaśmiał się i mnie puścił.

- Chodź, wracamy do domu.

- Już? - Zapytał ze smutną miną dziecka.

- Myślałem, że jeszcze pochodzimy po galerii. Może kupimy Ci jakieś ciuszki?

- W sumie masz rację, ale jesteś pewny, że chcesz mi towarzyszyć?

- Najwyżej umrę ze zmęczenia w trakcie.

- Nie rób mi tego. - Uśmiechnęłam się i wycignęłam go z łazienki.

Odwiedziliśmy kilka sklepów, kupiłam parę rzeczy, Oskar także. Z wyśmienitymi humorami wróciliśmy do swoich domów.

- Cześć mamo.

- O hej, jak tam pierwszy dzień w szkole?

- Świetnie, a Ty co tak wcześnie?

- Zwolniłam się wcześniej, bo Wojtek zapomniał kluczy i musiałam przyjść do domu.

- Mhm, mamuś... jestem zmęczona i pójdę się położyć. Jutro pogadamy. Dobranoc. - Dałam jej buziaka w policzek, poszłam pod prysznic i rzuciłam się na swoje łóżko.

Odpaliłam laptopa i zerknęłam na facebooka. Akurat dostępny był i Dominik i Oskar. Zaczęłam pisać z nimi obydwoma.

*Rozmowa z D.*

- Hej ślicznotko, co tam?

- No cześć, w porządku, a u Ciebie?

- Też, wczoraj Weronika złożyła papiery na kolejną uczelnię. A za dwa tygodnie dostaniemy wyniki z wszystkich więc od razu przyjeżdżamy i Ci powiem co i jak.

- Cieszę się, bardzo za Tobą tęsknię, wiesz?

"Kurwa, jak ja go kocham..." - Pomyślałam, na prawdę sobie to uświadomiłam. Jak on zostanie w Hiszpanii to nie wiem co ja zrobię. Siłą go tutaj zatrzymam.

- Ja też za Tobą bardzo tęsknię, nie mogę się doczekać, aż spojrzę w Twoje oczy, zobaczę Twój piękny uśmiech, dotknę Twoich włosów. Brakuje mi Ciebie całej.

Może to głupie, ale uśmiechnęłam się sama do siebie i czułam jak moje policzki robią się bardziej ciepłe, a po chwili były całkiem gorące, aż parzyły.

Odpisałam do niego kilka słów i napisał, że musi kończyć. Pożegnałam się i skupiłam na drugiej rozmowe, z Oskarem.