straszna chała w głowie 

mam urodziny. przynajmniej jeszcze przez 33 minuty. to dobry czas na wlepienie posta, który będzie niósł za parę lat stosik dobrych wspomnień.

obudziłam się przy jego boku. niby zwyczajnie, a jednak wyjątkowo. moje jedyne słuszne i niewyczerpalne źródełko ciepła i bezpieczeństwa. z którym niestety muszę się pożegnać na całe 23 dni... to nie przyadek, że od trzech lat moje urodziny równają się jakiemuś wyjazdowi. najpierw Irlandia, potem Holandia a teraz Warszawa.  dziś rozmawialiśmy, a nawet sporo. powiedział, że na przestrzeni tych trzech lat bardzo wydoroślałam. powiedział prawdę. zabrzmiało jak komplement. zabrzmiało cudownie w moich uszach. piszę to, żeby w czasie depresyjnych nastrojów, które niewątpliwie przez następne trzy tygodnie będą się pojawiać, pamiętać o tym, że jestem dorosła. my jesteśmy dorośli. i za dużo już przeszliśmy, żeby jakaś bariera kilkuset kilometrów przez kilkadziesiąt dni miała nas złamać.

PS człowiek przechodzi w życiu kilka etapów urodzinowych:

1. nad paroma świeczkami na torcie stoją przedstawiciele najbliższej rodziny, ukochane kuzynki, kuzyni, rodzeństwo, dumni rodzice i dziadkowie. doliczasz sobie kolejny roczek do puli.

2. stanowczo żądasz, aby zamiast cioci nr 1 i wujka nr 2 na urodziny mogła przyjść koleżanka nr 4 i kolega nr 7. im więcej słodyczy, owoców i gazowanych napojów- tym lepiej.

3. jesteś bliżej niż dalej cudownej granicy załamania dziecięcego świata. 16 i 17 urodziny istnieją tylko po to, by wprawić się w piciu. przecież nie można przynieść sobie wstydu na tych kolejnych, 18.

4. szał ciał. jedzenie nie ma znaczenia, najważniejsza jest wódka. i to nie jakaś niszowa. dobra wódka. i jeszcze wspomnień moc na dysku twardym.

5. szczera przyjaciółka i idealny pod każdym calem prezent urodzinowy, ukochany chłopak, robione na ostatnią chwilę najprostsze ciasto, woda z sokiem, paczka chipsów, mecz i wspominki. (+ odejmowanie sobie roczku z puli)

6. ?