You raise me up.

Ugryzłeś mnie i zabolało. Rozgryzłeś mnie całą, do wnętrza duszy.

Uciekając czasem zapominamy o najważniejszym  przed czym właściwie uciekamy. Gdy poczułam wolność postanowiłam pędzić przed siebie. Zmienić wszystko, bo wszystko, co było wcześniej wydawało się złe. A przecież to tylko ja. Tylko ja jestem zdolna uciekać przed czymś, czego nigdy nie było. Przed pustką, którą sprowadziłam na siebie sama, która pochłania mnie i przytłacza.

Zwalczam swoje lęki. Biorę na dłoń pająki, otwieram oczy myjąc włosy, ubieram krótkie sukienki. Staram się jak mogę, ale ten lęk, który jest gdzieś głęboko we mnie jest najtrudniejszy do pokonania. Wiem, wydaje Ci się, że to jakiś bełkot pseudointelektualistki. Ale rozgryzłeś mnie.

Myślałam, że potrzebuję się wyszaleć, okazało się jednak, że tym szaleństwem była rozmowa. Nie zapytałeś o najważniejsze, a ja sama przypomniałam to sobie dopiero dzisiaj. Wiele długich godzin spędziłam zapominając, choć przecież przysięgałam sobie pamiętać wszystko. Uciekłam przed brakiem przyszłości. O ironio, uciekłam i szukam, ale któż miałby mi ją dać? Tracę czas uciekając przed stratą czasu.

(...)Starałam się nie myśleć zbyt dużo, zrobić krok naprzód. Nie zwróciłam uwagi na to, że stoję przecież nad przepaścią. Jesteś aniołem, uratowałeś mnie, choć pewnie nigdy nie zrozumiesz jak. Nie musisz, ale dziękuję Ci za to.