Gdyby została ostatnia godzina  

Nie mam siły już kochać za nas dwo­je, uda­wać , że mnie nie ra­nisz i wie­rzyć w to, że zacznie Ci na mnie za­leżeć. Po prostu to wszystko mnie przerasta. Ta cala sytuacja. Najbardziej to ze wiesz jaki mam nr telefonu, że ja pamietam twoj na pamięć, chodz nigdy sie go nie uczyłam. Ze ja nigdy nie napisze pierwsza bo nie chce ci niszczyc szczęścia. Natomiast ty piszesz tylko wtedy kiedy sie nudzisz. I tak przeżyłam kolejny cholerny pusty dzień siedząc w pracy. W pracy gdzie każda godzi­na, mi­nuta, se­kun­da,  każda chwi­la,  każdy gest, w każdym słowie, w każdej jed­nej myśli jes­teś Ty.  Te słowa to tylko moje myśli. Myśli pi­sane pod wpływem nag­ro­madzo­nych emoc­ji, prze­pełnione bólem, tęsknotą za czymś co sie dawno skończyło, lecz nadal istnieje we mnie.Błagam Cię, po­wiedz że mnie niena­widzisz, że jes­tem ni­kim, że nic dla Ciebie nie znaczę... będzie mi chy­ba lżej niż te­raz, gdy pojawiasz sie w myślach  i na­wet nie wiem czy mogę mieć nadzieję że jeszcze  te myśli przekształcą sie w dzien realny.

Nie jes­tem ideal­na. Nig­dy nie byłam.
Nie chciałam być naj­lep­sza, tyl­ko wys­tar­czająca dla Ciebie.