jak trwoga to do bloga ! 

achh buuuzi buuuzi !

Demeter jest już w nowym domu u nowego właściciela. 

Ma fajną dużą stajnię i sporo siwych kolegów, ciekawe jak będzie sobie radzić na niej jej nowa mała amazonka. Co najważniejsze nie stoi daleko ,więc będę mogła ją czasem odwiedzić i popodglądać na zawodach ;). Chyba wróci do skakania. Fajnie ,moze ktos w koncu bedzie umial wykorzystac jej mozliwosci.

To bylo wspaniale ponad 6 lat kiedy mogłam z nią pracować i wspaniale 11 lat ogolem kiedy w ogole jezdzilam. NIe jest latwo zakonczyc cos co robilo sie przez wlasciwie pol zycia,ale to pozegnanie z jezdziectwem wlasciwie ma wymiar pewnie tylko symboliczny ,mysle ze jeszcze trafią sie okazje zebym spowrotem usiadla na konskim grzbiecie. 

Nie będzie drugiego takiego konia jak ona ,nigdy nie będę mieć tak wspaniałego końskiego przyjaciela ,na którego wystarczylo tylko spojrzec juz wiedzialam jaki ma dzien jaki humor i jak bardzo mi ufa. Jak pyskiem pomagała mi zwijać owijki , otwierała bramki nosem, dawała milion buziaków, przybiegała na gwizd z padoku i nigdy przenigdy nie zawiodła. Fakt miałyśmy i ciezsze chwile i byly tez miedzy nami nieporozumienia ,jak wszedzie ,jak z kazdym, ale mysle ze dobrze wykorzystalam te 6 lat ,mimo ze niektorzy na pewno w kwestii umiejetnosci byliby o wiele do przodu. Ostatnie lata pokazały mi jak wiele dała mi praca z nią ,jak bardzo ona się zmieniła. Lubiła jak wsiadałam ,lubiła moje towarzystwo, była do mnie przywiązana.Cieszę się ,że dorastałam w tym środowisku,że nie zdziwaczałam mimo całej chorej sytuacji w domu i w stajni mialam najlepsze oparcie i miejsce ucieczki od wszystkich problemów. Jeździectwo to była najlepsza szkoła pokory ,wytrwałości i cierpliwości, ale też czyniąca mnie lepszym człowiekiem. Dziękuje wszystkim koniom ,które przeorały mnie po ziemii ,wyciskały ze mnie siódme poty i trenowaly moją cierpliwosc,ale szczególnie jej dziękuje bo była najbardziej wyjątkowa. 

To koniec tego bloga, zalozylam go jak ją kupiłam i opisuje całą naszą wspólną historię,dlatego jest dla mnie wyjątkową pamiątką.

Czas go teraz zakończyć ,nasza wspólna historia dobiegła końca.

ps.Dziękuję wszystkim za pomoc w ostatnich dniach , naprawdę dostałam mnóstwo telefonów i wiadomości i bardzo mi pomoglliście. 

To kolejny dowód na to ,że koniarze są najwspanialszą grupą społeczną!