.Między ziemią a piekłem. 

Czas. Jedna z tych rzeczy, na które nikt nie ma wpływu, którego nie da się cofnąć, zatrzymać ani odwrócić. Płynie nieubłagalnie własnym tempem, nie zważa na okoliczności, nie żałuje nikogo, daje radość i szczęście, ale z czasem zabiera wszystko. Równa z ziemią domy, zmienia wszystko do okoła, zmienia ludzi. W końcu zabiera tych najbliższych naszemu sercu.

Tak wielu rzeczy nauczyłam się dzięki Tobie. Wakacje spędzone bez Ciebie nie wchodziły w grę. Tyle cennych wartości przekazałeś mi w ciągu tych 21 lat. Pomagałeś ilekroć coś złego się działo. Przyczyniłeś się do tego, że dzieciństwo było tym prawdziwym, beztroskim, jakie każde dziecko mieć powinno. Zabierałeś na długie spacery, po których mimo bolących dziecięcych nóżek pozostawały w pamięci ciekawe historie, widoki. Znałeś odpowiedź na każde pytanie. Zawsze dobry, pomocny, życzliwy i zabawny. Potrafiłeś swoją obecnością rozpogodzić najbardziej pochmurny, deszczowy dzień.

A teraz po prostu Cię nie ma. Nie zobaczę więcej Twojego pełnego miłości ciepłego wzroku, kojącego uśmiechu. Nie usłyszę Twojego głosu. Nie pośmiejemy się razem z historii, które zawsze tak ciekawie opowiadałeś.

Dziadku, byłeś najwspanialszym człowiekiem jakiego znałam. Mimo, że w sercu widnieje wielka pustka, to pozostaniesz w nim na zawsze. I wiem, że mimo braku Twojej obecności, będziesz mi pomagał.

Śmierć to stacja, na której przesiadamy się do następnego pociągu. Zmienia się wygląd wagonu, ale podróż trwa nadal.

...