dach.

zwykły dach. normalna symeria. banał. ciepłe kolory. niebo. chmury. wiem, to nic szczególnego.
czysty sentyment.

- ile jeszcze? powiedz jak długo tak będzie?

- bez końca.

- kochana...

- powiedz mi, proszę, dlaczego świat jest taki niesprawiedliwy?

- nie wiem... - odłożyła wszystko i usiadła na krześle zamyślona. - chyba dlatego, że wszystko dookoła byłoby za proste. nie ma sprawiedliwości. nie było jej nigdy i nigdy jej nie będzie nigdzie indziej niż w Twojej wyobraźni i w słownikach. sprawiedliwość to abstrakcja wyimaginowana w zagorączkowanej głowie pieprzonego marzyciela. sprawiedliwość nie istnieje, tak samo jak Św. Mikołaj...

- hej, przecież wszystko w porządku, tak?

  tak

  no, tak?

  czemu nie odpowiadasz?

- tak... wszystko okej.

- to czemu tak długo nie odpowiadasz?

- nie wiem... nie rozumiem... boję się, przyznaję.

- ale to jest nor...

- tak, wiem, "to normalne, że się boisz i jeszcze niczego nie wiesz... bla bla bla...", cały czas słyszę to samo. to samo, tylko, że od innych ludzi, inaczej ubierane w słowa, inaczej obracane w palcach z inną wrażliwością i wypowiadane innym tonem. a ja nie chcę słuchać w kółko jak jest źle, jak beznadziejnie, jak trudno, jak ciężko, jak twardo, jak szorstko, jak czarno. bardzo nie chcę. nie chcę słuchać, nie chcę mówić, myśleć też nie chcę. ale niestety tylko to mam w tych ścianach. tylko jakieś dziwnie, skomplikowane cienie mi się tu wkradają w teraz przerażająco ciasny umysł.

- chodź!

- gdzie?

- nie pytaj. chodź. zamknij oczy. daj rękę. poprowadzę Cię. niczego Ci nie będę obiecywać. zaufaj... potrafisz?

dobranoc ;*
tęsknię za Agą, Shat, Gabą, Monitą i Moniką... <3
zobaczymy się wszystkie (9) po niedzieli? co Wy na to?

"co mi Panie dasz w ten niepewny czas? jakie słowa ukołyszą moją duszę, moją przyszłość na tę resztę lat?"