leave the grey days behind. 

każdego dnia  czuć na sobie Twój wzrok. każdego chłodnego wieczora zamykać oczy i po jakimś czasie (raczej krótkim, nie wiem straciłam rachubę  już dawno temu przy Tobie) na swej chłodnej dłoni czuć Twoje ciepłe palce, które w zabawny sposób: powoli, przyjemnie i delikatnie muskały ją i z każdą, chociaż bardzo krótką chwilą podwyższały temperaturę nie tylko dłoni ale całego ciała. każdego dnia być całowaną w taki sposób jakbym była wyjątkowa. każdego dnia słuchać Twojego czarującego męskiego głosu i delektować się przyjemnym dialogiem. każdego dnia. każdego wieczoru. codziennie. to za krótko. za mało.

internat.
wszędzie. na podłodze, w wannie, na stole, pod stołem
damskie włosy i kukurydza.
pełno dziewczyn.
hałas.
powoli zaczynam się przyzwyczajać.

KUKURYDZA!

przyzwyczajenie to coś złego czy dobrego?

coś, co się wydarzyło, już nigdy nie powróci, prawda? 

może to dobrze bo jeszcze bardziej tonęłabym w głębi tych wydarzeń. "wehikuł czasu to byłby cud" wrócić tam, przeżyć to znów, a potem na nowo, i jeszcze raz, wciąż, nadal i zawsze z tymi samymi emocjami. niestety pamięć nie toleruje klawisza delete. chociaż miałabym wciskać go codziennie on nie zadziała. wiem o tym. proces leczenia się - trwa. będzie długi i bolesny. wyzwanie.