BIERZ ŻYCIE JAKIM JEST... 

moje ukochane zdjęcie z Paryża..

podoba mi się ta moja przeróbka. a może i nie ?

...

głupie uczucie mną owładneło..

z jednej strony mi przkro,że już jutro nasze drogi się rozejdą.

w naszym gimnazjum przez te 3 lata.. no dobra ostatnie 2..

poczułam się tak naprawde swojsko..

dużo znajomych.. kilka lubianych nauczycieli.. przyjaciele i mój aleks..

wszyscy razem w jednym miejscu..

mimo wielu trudnych i cholernie niemiłych scen i sytuacji.. ^^

a także jakże fałszywych osobowości..

heh.. tak teraz wspominam to wszystko z dużą satysfakcją i sentymentem..

a z drugiej strony ogarnął mnie przesyt szkoły. ludzi, nauki, pewnych wyuczonych zachowan..

chce się wyrwać do liceum.. poznać nowych ludzi..

ale czy tego tak naprawde pragnę ?

tego nie jestem pewna..

jutro o 12 zakonczenie.. prowadzenie częsci oficjalnej akademii..

czy będę łzy. ? nie wiem..

on w szkole nadal... nienawidze go za to,że tak czesto musi coś robić.

że jest lubiany i wykorzystywany przez nauczycieli..

oboje wiemy,ze mógł byc tu ze mną.. ale.. eh

a z drugiej nie umiem się wściekać na długo. wkońcu to nie jego wina..

jego smutna minka jak się wsciekam i już miękne..

jego kocham cię.. przełamuje każdy lód między nami.

kocham... tak cholernie mocno.. bo przecież mocniej niż on mnie.

miłego dnia wam..

ps. nienawidze go za to tak bardzo.. !

nie ma go zawsze gdy go tak bardzo potrzebuje...

dlaczego zawsze gdy powinien być.. on ma coś ważniejszego w tym momencie..

jego tłumaczenie.. - chce.. ale wiesz że nie moge..

szczerze ? mam to gdzies..

nawet nie wie ile płakałam przez takie sytuacje.

nie ma pojecia co się dzieje ze mną.. już tak mało wie.. coraz mniej.

więc co będzie dalej.. ? nie wiem .. nawet nie chce o tym myśleć..