Dostałam w mordę od życia. 

Rzeczywistość szara Ci pokaże setki zdarzeń, mnóstwo niespełnionych marzeń.

Jak się już pierdoli to pierdoli się wszystko na raz.

Każdy dzień rodzi w nich nowy ból, setki niechcianych słów, nieodegranych ról.

Budzi się przy niej, patrzy na nią jak na cudo!

Masz cel, dobrze wiesz, dokąd iść. Idź, niech spadnie ostatni liść, drugiej szansy nie będzie już. Goń marzenia.

Nie bój się wykorzystać tej szansy, którą dał Tobie los, schowaj żal, zadaj cios. Wierzę, że każdy jest czegoś wart. Gdy u bram stoi zło, murem stań, unieś głos.

Czarne chmury? Siłą w sercu je otulaj.

Otwórz umysł! niemożliwe nie istnieje.

Mówię o tym, co Cię boli, o czym nie chcesz mówić, bo beze mnie w niedoli byś się pewnie zgubił.

Po co mnie drażnisz? Wiesz jak mi ciśnienie wzrasta.

Musimy być poważni.

Samotność jak gorączka nocą dopada, sam na sam z bezsennością bez przerwy się zmagam. Myślę o Tobie i jakoś nie mogę przestać, cały mój świat w Twojej osobie się streszczał.

Życie nie pomogło, knuło, by nas poróżnić.

Każde niepotrzebne słowo do dziś w sobie przeklinam.