66.

życie kwaśne jak cytryna.

mówcie o mnie co chcecie, nie żyje w waszym fałszywym świecie i nic o mnie wiecie.

ja wezmę klej i posklejam serce. a Ty weź kredki i dorysuj mi uśmiech.

dla świata możesz być nikim, ale dla kogoś możesz być całym światem.

tyle nas różni, tyle nas dzieli, tyle nas łączy i nie rozdzieli.

na betonowym niebie.

tak, tak Rosja mowi spać, zaraz przecież Ty masz grać.

są chwile gdy samotnie spadam w dół, to są dni kiedy nie mam sił, świat pęka w pół.

i tylko gapię się w fotografię, już tam nie będę, bo życie nie jest filmem z happy endem.

raz się jest na dnie raz się jest na szczycie, oto całe nasze popierdolone życie.

więc nie mogę powiedzieć, że nie skończę tak jak oni, przecież też byli na szczycie, a teraz jest już po nich.

ale ja widzę, że świat już prawie runął.  i co? i mam, kurwa, dobry humor.

żyjmy tak jakby jutra miało nie być, choć coś złego spotkało nas kiedyś, trzeba to przeżyć jakby jutra miało nie być.

liryczna maszyna znowu podcina, ścina skurwysynów jak gilotyna.

biegnę do nikąd, choć coś mówi stój, otwarta rana, ja znów sypię sól.

10 fajne + 5 komentarzy = nowa notka ;)