Mialam przez miesiac jakas blokade w pisaniu tutaj, gdziekolwiek, nie wiem. Z gory mi przykro

Wejscie na mojego photobloga dzisiaj dosyc poprawilo nastroj, nie sadzilam ze mnie tutaj az tak dlugo nie bylo

Jeej, miesiac. Wnioskujac, moze te 6 dni ktore musze teraz przezyc az doznam niesamowite szczescie, jakos szybko mina

One nie umieja plynac szybko, tak intenstywnie mysle o zobaczeniu go, ze kazda minuta trwa tyle, ile caly dzien dla normalnego czlowieka. To wszystko sie tak dluzy, czuje sie jak bez powietrza, bez wlasnej osobowosci. Tak jakby mowiac ze go kocham i calujac jego wspaniale usta,oddalam mu wieksza czesc siebie i mam ja z powrotem tylko wtedy, kiedy jestem przy nim

Jeszcze 2 dni szkolne i koniec semestru, w zasadzie w porzadku, przynajmniej nie bede sie denerwowala na ludzi na ktorych nie mam w zasadzie wiekszego wplywu, nadal mnie zadziwia to wszystko

Ogolnie obecnie przechodze w zasadzie najlepszy okres mojego zycia, szkoda tylko ze nie moge poradzic sobie z przeszloscia, ale z dnia na dzien jest coraz lepiej