..::Mourning Palace::.. 

Uwielbiam ten motyw :D 

Opowiem wam historię pewnej dziewczyny:

Był sobotni wieczór, dość późny jak na organizowanie się do wyjscia w miasto.

W sumie nawet o tym nie myślała po powrocie z pracy..

Jednak jedna, krótka wiadomość od znajomej wystarczyła, żeby się do tego przekonała.

Pojechała do centrum.

W końcu co można robić samej w pustym mieszkaniu?

Dotarła do miejsca, w którym umówiła się z koleżanką.

Jedno z jej ulubionych miejsc w Krakowie.

Dobra muzyka, fajni ludzie, plus jakieś piwo.

Czas jednak leciał nieubłagalnie, a odległość, którą musiała pokonać z powrotem pozostawiała wiele do życzenia.

Pożegnała sie zatem i wyszła, mając cichą nadzieję, żew 10 minut zdąży na nocny autobus.

Niestety się nie udało, bo pomyliła przystanki, z którego odjeżdża.

Zatem myśl, myśl kobieto jak to zrobic, żeby nie czekać godziny na następny i też nie wydawać sporej kasy na taksówkę.

Ruszyła więc w kierunku rynku, mając nadzieję, że z drugiej strony coś złapie.

Idąc zamyślona, wśród ludzi, których mimo jak na 1 w nocy było sporo, usłyszała jak ktoś biegnie.

Nie przejęła się tym, bo ludzie przecież za czymś ciągle biegną.

Ale jednak nie.

Nagle poczuła czyjąś dłoń na ramieniu, odwróciła się i zobaczyła zdyszanego mężczyznę, którego widziała wcześniej w barze.

Jedyne co był w stanie powiedziec to:

- Ty i ja - kawa jutro?

Myślała, że takie rzeczy zdarzają się tylko w filmach.

Nie.

Zdarzają się i w realnym życiu.

Mi dokładnie przytrafiło się to wczoraj.

Nie, nie jest to historia wielkiej miłości.

Ani nic z tych rzeczy.

To historia o tym, że jeden prosty gest może sprawić, że cały kolejny dzień człowiek chodzi uśmiechnięty :)