dopóki jestem. 

jakby mnie Jeszcze Niedoszły Mąż

spytał, jaki chcę drugi pierścionek zaręczynowy

(bo powiedzmy sobie szczerze - po co poprzestawać na jednym?)

to tak właśnie by wyglądał.

generalnie to właśnie mija jeden z najtrudniejszych tygodni mojego życia.

dziecięcię postanowiło przyprawić mnie o zawał,

przez dwa dni gorączkując do 39,2 stopnia.

po czym najnormalniej na świecie wróciła do swojej marudnej i złośliwej natury.

poza tym koszmatny peemes,

depresja mi jakaś weszła na umysł

i kazała myślec,

że nic mi nie wychodzi w życiu.

że nikt się nie liczy z moim zdaniem,

a ogólnie to te życie jest strasznie niestabilne i niepoukładane.

cóż, zdania nie zmieniłam,

ale właściwie chyba nadszedł kolejny przełom

i mi lepiej.

a teraz do roboty,

Audioriver,

dwa dni po 14 godzin pracy.

can't wait.

Coś pękło - zlepię to twoja i swoja ręką. 
Mam pewność, że wszystko inne to wszystko jedno,
a względność to dla nas zapomniana przeszłość,
że tętno twoje i moje ma wspólną prędkość,
a wewnątrz wciąż ogrzewa nas to samo ciepło,
bo większość w nas to samo dobro i piękno.
Zostawiam betonowy świat, zatapiam się w miękkość.