"Błędy są źródłem pokory." 

Czasem w życiu bezradność jest silna, ze nie radzimy sobie z niczym, czasem dochodzimy do momentu, w którym wkońcu uświadamiamy sobie jak jest- i ja właśnie do takiego momentu doszłam. Staram się zamknąc jeden rozdział w moim zyciu,ale nie potrafie, myślę o tym jak będzie mi bez Ciebie, czy nie warto by bylo trochę pocierpieć i zapomnieć, niż znosić cały czas ten sam ból. Zastanawiam się czym zasłużyłam sobie na takie traktowanie, tym że sie staram ? że zawsze chcem żeby było jak najlepiej ? JUŻ BARDZIEJ NIE UMIEM ! jest mi cholernie ciężko z tym wszystkim, coś pękło i szczerze mówiąc nie mam ochoty dalej się w to wszystko bawić. Chociaz wiem,że bez Ciebie wcale nie będzie mi lepiej, ani łatwiej.

Staram sie o Tobie nie mysleć, ale i tak ciągle jest to samo.

Staram się zamknąć oczy i zapomnieć, ale co z tego? jak nie umiem.

Staram się zająć czymś innym,zeby nie tęsknić. Ale cięzko mi jak Ciebie nie ma obok.

Mogłabym spędzać z Toba każdą minute Mojego życia, gdy czuję Twój dotyk, wiem ze juz nigdy nie bedzie mi na nikim tak zalezec, nie potrafilabym dac tego samego komus innemu, wogole nie potrafilabym byc z kims, dotykac, calowac. Niechce nikogo innego. Czasem mysle,ze jestes calym Moim swiatem... chociaz czesciej cierpie i znosze cholerny bol, to jestes wszystkim tym czego potrzebuje. Jestes tak wazny, ze sama nie zdaje sobie z tego sprawy, co bym czula gdybym Cie stracila. Chcialabym tylko czesciej moc na Ciebie patrzec.. byc z Toba. Chociaz coraz bardziej uswiadamiam sobie, ze to koniec, ze juz nigdy sie nic nie zmieni, to caly czas mam nadzieje.

Nie sadzilam,ze kiedy kolwiek wogole pomysle tak, ze kiedy kolwiek wpadnie mi do glowy mysl, ze moglam poczuc do kogos cos wiecej niz tylko jakies tam zauroczenie, ale chyba wlasnie tak jest... ciezko mi.