#12

Cześć kochani :*

Przepraszam, że wczoraj nic nie było < 3

Postarajcię się o komenatrze i kliki "fajne"!  < 3

Miłego czytania a ja spadam na teh Voice of Poland! :)

"Single ticket"

Rozdział dwunasty.

- Powie mi pan dlaczego się śmieję? Sam mi to powiedział. - szepnęłam poważnie.

- A rodzice? Rodzice wiedzą o tym? - zapytałam, przestając się śmiać.

- Nie, ich nie była całe dwa dni..

- DWA dni?! - krzyknął.

- No tak, pewnie jakieś zebranie w pracy- powiedziałam podnosząc fiolkę różnokolorową. - A ta? Do czego jest?

- Nie teraz. - powiedział i się zamyślił.

Dlaczego tak dziwnie zareagował na wieść Ricka? Czemu nazwał go cwaniak? Miałam wiele pytań na ten temat.

- Maja? Ty w jego słowa wierzysz?

- No tak, dlaczego miałabym nie?

- Ponieważ... - usiadł na drewnianym krześle. - ponieważ....

- Ponieważ? - pociągnęłam pod język.

- Nie myśl tylko, że to twój brat. On jest zły.. - zasmucił się spuszczając głowę w dół -bardzo zły. - Nie wiedziałam czemu tak mówi, wszystko stawało się dla mnie nie jasne.

- Proszę powiedz.

- Jak wiesz wampiry żyją wiele lat. Niektóre dorastają do 25 lat, a potem zostają tacy sami. On właśnie jest takim gatunkiem. Ma wiele ofiar. Odkąd żyję w tym mieście nabierał wiele panienek mówić im, że jest ich bratem. U ciebie rodzice są też wampirami, więc nie miał żadnego kłopotu z tym. Nabrał Cię. powiedział.

- Ale jak pan wytłumaczy rozmowę mojej mamy  z tatą? Że trzeba wszystko jej powiedzieć..

- Proste, może jesteś naprawdę wampirką..

- Nic nie rozumiem

- A ja wiele, i może za dużo.

- Nie, on przecież.. przecież. Dlaczego miałby kłamać, nie wiem nie wiem.  Nic nie wiem .

- Maja. położył mi rękę na ramieniu Przecież on chciał Cię ugryźć. Chciał posmakować twojej krwi.

- Powiedział, że przemieni mnie w wampira. Lepiej jak on to zrobi, bo normalnie będzie bolało.. -szepnęłam, poczułam jak na policzku spływa mi łza. Dlaczego mu uwierzyłam?

Posedro zaśmiał się.

- Dlaczego pan się śmieję. Nawet pokazał mi bliznę.

- Bliznę? Po wypadku na motorze, to u niego normalne. Maja, jesteś łatwowierna. On ma wiele umiejętności, począwszy na czytaniu w myślach.

- hm.. Czyli mogę być wampirem?- nie docierało do mnie to jeszcze, czułam jakbym była w głębokim szoku po wypadku.

- Oczywiście, że możesz. -powiedział i podniósł z biurka różnokolorową fiolkę. - masz wypij, tylko ostrzegam, robisz to na własne ryzyko! -powiedział.

Wzięłam w ręce fiolkę i przechyliłam. Poczułam dreszczyk na rękach. Wzdrygnęłam się.

Pochodziliśmy jeszcze chwilę po strychu i zeszliśmy na dół.

- Maja, chodź na dwór. - zaproponował mi James gdy pojawiłam się na parterze domu.

Poszłam  na dwór. James usiadł na posadzkę a ja stałam. Wyciągnął z starej doniczki jakiejś wino.

- Chcesz?- zapytał.

Kiwnęłam głową. Upiłam łyka wina. Po chwili dosiadłam się do mojego towarzysza. Byłam tak blisko, że zauważyłam dołki w policzkach. Był uroczym brunetem. Nadal czuję przy nim motylki w brzuchu. Działa na mnie tak..... tak.. nie ma chyba słowa opisujące te uczucie. Kurde, co się ze mną dzieję? Pomyślałam i położyłam głowę na ramieniu Jamesa.

- Kruszynko ty moja. - szepnął mi do ucha i pocałował w czoło.

Niby taki prosty pocałunek, a jaki czuły.

- Patrz, gwiazdy już są.- podniosłam głowę do góry i pokazałam palcem największą gwiazdę.

- Nazwę ją Maja, jak najpiękniejsza z wszystkich dziewczyn. -powiedział utulając mnie.

Złączyliśmy nasze wargi.

- Chodź, pokaże Ci pewne miejsce. - powiedział i pociągnął mnie za rękę.