Lubię grać z Tobą w chowanego,
w ciuciubabke, w podchody, w szachy gdy robie 'szach i mat', lubie gdy jesteś moim pionkiem na planszy do gry. Bez skupułów mogę się wtedy z Tobą i Tobą bawić.

Jestem taka wypruta z uczuć, czuje się jakbym nie miała serca,jakby ktoś mi je zabrał i sprzedał za marne grosze. Mam tylko mózg, który komórka po komórce niedomaga.

Wiele obowiązków,bardzo wiele,pełna mobilizacja dzięki temu,lub poprzez to nie myśle,że żyje. Przez kolejne dni nie bede miała czasu,żeby myśleć . Nie ma takiej opcji. Wykreślam każdy kończący się dzień mojego zniszczonego kalendarza,brakuje w nim niektórych kartek, wyrwałam je. Usunełam je,ale nie zapomniałam. Niechętnie na Ciebie patrze. Ale chce zamienić z Tobą choć najprostrze słowo.

Od pewnego czasu nie mogę. Chyba wybieram droge izolacji-odwyku. Zmienne nastroje i huśtawki myśli, jednego dnia Cie kocham drugiego nienawidze, a trzeciego dla mnie mógłbyś nie istnieć.

Dziwne i przyznam,że nie wiem co z tego wyniknie.

Nie chce wiedzieć.

Podobno przyjaciel to ktoś kto zabiera z Ciebie problemów tyle ile tylko może, żeby było Ci lżej..

próbuje Ci pomóc w każdy sposób niezależnie od konsekwencji.

Wokół pusto, przyjaźń w wydaniu zmienionym i nieco podkolorwanym nutą zainteresowania.

 Łatwo sie pomylić,łatwo zaufać.

Przyjaźni nie spotykam na byle jakiej ,tłocznej ulicy . Znajduje ją na całkowitym pustkowiu,na rozdrożu krętych dróg, podczas sali wypełnionej po brzegi kompletnymi idotami śmiejącymi się z Twoich potknięć. Mogłabym na palcach wyliczyć osoby, które mogłby być moimi przyjaciółmi, mogłyby, bo za czesto jeszcze coś zchrzanią,za bardzo mnie ukują swoim ego,charaktrem,słowem,spojrzeniem,gestem,czynem..

Ale czy moge wymagać, aż tak wiele?

Czy istnieje przyjaźń na śmierć i życie?

Tak i znam na to dowody..

Może nie tylko filmowe czy książkowe. Trzeba trafić na odpowiedniego człowieka,a może wgl go nie szukać.

Podchodzę dwa kroki do przodu, za chwile musze zrobić jeden do tyłu.
Nie można mieć wszystkiego,nie można mieć niczego.

Nie mając nic, masz nadal za wiele.

 Zbyt trudne?