pojawiamsieiznikam

kolejny raz wrocilam. odchodzilam już 30 razy. albo może i wiecej. nie wiem. zamiary-nie-zamiary. ani jednej wiadomosci z au pair jeszcze nie było. ani jednego komentarza tego,jak jest,tego,co przeżywam,tego,co czuje. może to i lepiej. przepelnione żalem i tesknota slowa ciężko sie czyta. a to nie potrzebne zmartwienie dla Ciebie,dla Was. dziś jest sroda,25 dzień kwietnia. rok temu wierzylam,ze osiągnę wszystko,o czym marze. terazjuzniewierzewewrozki, bo nawet nadzieja ma termin waznosci,po którym już tylko szkodzi. czasem po prostu trzeba usiąść i napisać. napisać,chociazby puste slowa. puste slowa przepelnione gorycza. czasem po prostu trzeba. nie da sie pominąć tego roku. nie da sie tak po prostu udawać,ze wszystko jest jak dawniej. bo nie jest. trzeba czasu,zeby zrozumiec,cierpliwosci,zeby wytrzymac,checi,zeby pocieszyc. nie da sie, ot tak, znow ufac,gdy zaufanie nadszarpnieto. paradoks. im rzadsze są rozmowy tym mniej mamy sobie do powiedzenia. anaszeuczuciasaprawdziwedoppokiboimysieonichmowic. zapomnialam Ci powiedziec,ze jestem...;c