Jak to mówią nadzieja matką głupich. Jakie było moje zdziwienie gdy w poniedziałek odebrałam telefon od T. a usłyszałam jej głos:

- Co Cię łączy z T.? Tak pytam...

Jeszcze naiwnie liczyłam na wyjaśnienia. Dostałam tylko opierdol, że kłamię i ona wcale do mnie nie dzwoniła tylko odebrała jak ja dzwoniłam. Powiedziałam, że to koniec i wróciłam do domu. Od wczorajszego poranka pisze i dzwoni. Przeprasza i prosi o spotkanie. Ale skończyło się. Dostał wiele szans, a scenariusz zawsze ten sam. Nawet nie odpisuje ani nie odbieram. Mam tylko nadzieję, że nie przyjdzie mu do głowy do mnie przyjeżdżać. Podejrzewam, że będzie to ciężka przeprawa i trochę potrwa zanim do niego dotrze, że to naprawdę koniec. 

Z wiadomości pozytywnych (a tych szczęśliwie więcej):

Wracam do formy. Wczoraj przebiegłam więcej niż w czasach przed moim upadkiem życiowym. Słodycze zamieniłam na owoce, jogurty i masło orzechowe. Energetyki na izotoniki. Ale przede wszystkim staram się trenować trzy razy w tygodniu.

Dostałam zaliczenie za pierwsze dwa tygodnie pracy w mLingua.

Szef od inwentaryzacji napisał mi dziś, że chcą ze mną podpisać umowę na dłuższy okres. Będą mi opłacać składki do ZUSu. Czyżby pochwała po ostatniej nocce poszła wyżej?

Jeszcze tylko dwa tygodnie i Magnetic. Noclegi zarezerwowane. Zaczynam się zastanawiać w co się właściwie powinnam ubrać? To mój pierwszy taki festiwal. Do tej pory tylko oglądałam na yt xD. Chyba muszę iść na jakiś shopping. Na pewno zabieram polską flagę. No i jadę dzień wcześniej. Będę się jeszcze musiała dogadać z Mike'iem i poobczajać przyloty samolotów xD. Fajnie by było złapać Nicky'ego i DVBBS.

Potrzebuję wrócić do dawnego życia. Koncerty, festiwale, podróże. Zająć się sobą i robić to co mnie cieszy. Nie patrząc na innych.