przyjazn to wszystko co mam...

pisalam sobie z kolezanka poznana przez internet... uzalalsmy sie na soba, pocieszlam ja i staralam sie podniesc na duchu. wspomnialam o mojej sytuacji mniejsza o jakiej, i tak po prostu sie rozplakalam. po prostu ja zawsze udawalam kogos kim nie bylam . od jakiegos czasu jestem soba i odrzucaja mnie. nie wszyscy. falszywe osoby mnie odrzucaja, a ci prawdziwi przyjaciele mnie toleruja bez wzgledu na to jaka jestem i za to jestem im bardzo wdzieczna. po prostu kilka osob obdazylo mnie zaufaniem i podarowalo mi najpiekniejsza przyjazn... nie mam pojecia jak im podziekowac. oddala bym za nie doslownie wszystko. wiele im zawdzieczam i nie mam pojecia co bym bez nich zrobila... kocham je, tak jak siostry, bo jestesmy siostrami. ufam im najbardziej na swiecie. nie da sie okazac mojej milosci do was i wdziecznosci za... za wszystko, za to ze jestescie ze mna i ze wytrzymujecie moje humorki, ze pocieszacie mnie kiedy tego potrzebuje, ze zawsze sie dzieki wam usmecham. siedze, pisze , slucham ed sheeran - this i placze. to wszystko przez te wspomnienia. jak sobie przypomne jaka ja bylam glupia i bezmyslna.... juz "doroslam" jestem soba, a jak ktos nie moze tego docenic to jego problem.... nie zmienie sie bo tobie sie tak podoba, ja bede jaka chce byc, bede soba i nic co do tego... chcialabym tak po prostu podejsc do osob ktorymi gardze i wygranac im wszystko co o nich mysle. nie byloby milo. ale nie jestem na tyle odwazna by to zrobic. nie wiem.... boje sie? byc moze.... pomimo tego ze tak sie tu wyzalam to nie chodzi o to ze nienawidze zycia jak niektorzy. po prostu to jest moj sposob na wylewanie z siebie trapiacych mnie mysli. poza tym w szkole zawsze sie usmiecham, zawsze sie smieje... ba... dusze sie ze smiechu i to dzieki pewnym niesamowitym osobom. 

no wiec trzymajcie sie i do nastepnej bezsensownej notki ktorej nikt nie przeczyta ^ ^

If I'm Louder... Would You See me?