Człowiek kocha albo nie kocha, i żadna siła na świecie nie ma na to wpływu. Możemy udawać, że nie kochamy. Możemy przywyknąć do drugiej osoby. Możemy przeżyć całe życie w przyjaźni i wzajemnym zrozumieniu, założyć rodzinę, kochać się każdej nocy i każdej nocy mieć orgazm, a mimo to czuć wokół żałosną pustkę, wiedzieć, że czegoś ważnego brakuje.

myslovitz - polowanie na wielbłąda.

jesień nadchodzi.. kubek gorącej zielonej herbaty w ręku, ciepły miodowy sweter, słuchawki w uszach, śpiący kot, chłodny wiatr napływający do czterech ścian przez otwarte okno i głowa pełna myśli. czasami lubię być zupełnie sama. chwila dla siebie.. przyjemna dla ciała i duszy. wieczór w którym uświadamiasz sobie, że na coś czekasz, o czymś marzysz, za kimś tęsknisz, kogo straciłeś.. zastanawiam się dlaczego mam tak cholernie trudny charakter. czy uda mi się go w końcu zmienić? tak, wiele już przez niego popsułam. nawet Grechuta śpiewający 'ważne są dni, których jeszcze nie znamy', nie pociesza. nie chce pogrążać się w smutku, upajać się swoim nieszczęściem, muszę się tego pozbyć. tylko jak? jak to wszystko naprawić? czy da się już w ogóle coś zrobić? cholera.