nie zawsze jest niedziela. 

ból... psychiczny ból którego nie potarafimy wyleczyć, chcemy go nie czuć, dlatego robimy wszystko by o nim nie myśleć, by o nim zapomniec. Naiwność, że coś się zmieni, naiwność. mając tylu ludzi wokół czujemy się samotni, bo każdy ma swoje sprawy, swoje problemy. jutro też jest dzień. Nowy dzień, który przychodzi z niczym. Przychodzi do nas żądając wstania  z łóżka, zjedzenia śniadania, wyjścia z domu, rozmowy z ludźmi.  wychodząć z domu zdajemy sobię sprawę, że nie  żyjemy tak jak byśmy pragneli.  dużo nam brakuję do idealności, ale czy chociaż staramy się być dobrzy.?. Czy potrafimy oddać wszystko za miłość? czy ta nasza milość jest najważniejsza? czasem okazuję się że jest na samym końcu. nasze dążenia by świat byl choć w minimalnym calu idealny, pragniemy tego z całych sił bo jeden dzień się udało, było idealnie, było z górki, ale przecież nie zawsze jest niedziela, szczeście znika zanim się pojawi.  a my tak naiwnie czekamy by nasza wymyślona bajka stała się naszym życiem. bajka, kóra nie jest trudna do zrealizowania, tylko, że ten przekorny pusty los zobi wszystko by nie miała wielu szcześliwych chwil.