Zgniłych sumień cmentarz... 

* Oczami Spencer * 

Otworzyłam oczy i sięgnęłam po telefon, była 3 w nocy, a ja nie mogłam spać. Była pełnia, podeszłam do okna. Na podwórku rozległ się wielki huk. Ktoś w czarnej bluzie z kapturem przemieszczał się między krzakami przed domem. Zbiegłam schodami na dół, starając się nie obudzić rodziców. Chwyciłam latarkę i wyszłam na dwór. Szybkim krokiem ruszyłam w stronę krzaków. " Ktoś " nadal tam był. Zaświeciłam latarkę, zaczął uciekać. ( Był to mężczyzna ) Spojrzałam na okno rodziców, stwierdzając, że nadal śpią. Ruszyłam biegiem. Dogoniłam go bez większego wysiłku. Dzieliły mnie od niego zaledwie 2 metry.

- Stój ! - krzyczałam, ale on tylko przyspieszał. Potknął się i niezdarnie upadł na ziemię. Zachichotałam, chociaż w tej sytuacji to było nie na miejscu. Zwijał się z bólu.

- Nic Ci nie jest ? - spytałam zatroskana, a jednocześnie rozbawiona. Nie usłyszałam odpowiedzi.

- Kolano Ci krwawi... - oznajmiłam drżącym głosem.

- Cholera ! - przeklął. Miałam wrażenie, że dobrze znam ten głos.

- Jeśli obiecasz, że tu poczekasz, pójdę do domu po wodę utlenioną, czy coś w tym stylu  - zaproponowałam.

- Myślę, że nie mam jak Ci uciec, boli mnie jak cholera... - zapewnił.

Otworzyłam szafkę i wyjęłam wodę utlenioną, bandaż i gazy.

- Trzymaj - podałam mu rzeczy, które przyniosłam.

- Dzieki - powiedział, nadal zasłaniając się kapturem. Polewając ranę zaciskał zęby.

- Nie ma za co. Było trzeba się od razu poddać, a nie biegnąć nie patrząc pod nogi - zaśmiałam się.

- Gapa ze mnie - westchnął.

Zsunęłam mu kaptur z głowy. Wielkie, brązowe oczy patrzyły prosto na mnie z przerażeniem.

- Boże... - jęknęłam.  

Znowu miałam przerwę, ale teraz piszę rozdzialy w zeszycie, a nie dopiero na kompie w notce, kiedy wstawiam zdjęcie :))

( piszę je w szkole, hahaha ;DD )  

Więc będą nieco krótsze.. ale będą częściej. Chyba, że zaczne je łączyć. xD