Część 24.

Część 24.

Zasłoniłam okno i położyłam się na łóżku. Kamil usiadł obok i złapał mnie za rękę.
-Skarbie wszystko będzie dobrze. Obiecuję Ci to.
Czułam jak z oczu płyną mi łzy..
-Nie chcę żeby coś Mu się stało, rozumiesz? Ja znam Igora od zawsze, razem się wychowywaliśmy. On jest moim najlepszym przyjacielem jakiego kiedy kolwiek miałam, nie dam sobie rady bez Niego.
-Korcia.. Nie rozumiesz, że nie musisz sobie radzić bez Niego bo on jest przy Tobie i będzie nadal ? Uwierz w to, że będzie dobrze a zobaczysz że się ułoży. Teraz już nie myśl o tym.
Położył się obok i przytulił mnie. Zamknęłam oczy i próbowałam się uspokoić, kiedy usłyszałam dźwięk telefonu leżącego na szafce, chciałam po niego wstać ale prędzej zrobił to Kamil.
-Haalo ?
-Cześć.. Kim jesteś? Mogę Kornelię do telefonu ?
-Kornelia.. Jakiś chłopak do Ciebie.
-Kto ? Igor ?
-A kim jesteś ?
Zapytał Kamil do słuchawki telefonu.
-Miłosz.
Odpowiedział głos po drugiej stronie.
-Czego Ty od Niej chcesz? Daj spokój, nikt Cię tu nie potrzebuje ! I nie dzwoń więcej !
Kamil rzucił telefonem na drugi koniec pokoju na fotel. Widac było, że jest zły.
-Kamil ? Kto to dzwonił ?
Nic nie mówiąc popatrzył na mnie, wstał i podszedł do okna. Wystraszyłam się więc wstałam za Nim. Podeszłam bliżej i objęłam Go w pół stojąc za Nim.
-Skarbie co się stało ? Z kim rozmawiałeś ?
-Z Miłoszem. Tym z plaży, nie rozumiem czego On od Ciebie chce.
-Oj nie denerwuj się tak. Niech sobie chce co kolwiek a i tak tego nie dostanie. Przecież wiesz, że to Ciebie kocham i tak zostanie.
-Tak wiem, ale denerwuje mnie ten gość. Zrozum to, w ogóle skąd On ma Twój numer telefonu ? Dałaś mu ?!
Odwrócił się szybko w moją stronę i odsunął lekko ode mnie.
-Nie dawałam, no coś Ty !
-Taa.. nie dawałaś, to ciekawe skąd ma ?!
Nie mogłam się z Nim wtedy dogadać, coś w Niego wstąpiło. W tym momencie to nie był mój Kamil.