p r z e j e b a n e ♥ 

Dokładnie godzinę po napisaniu wczorajszej notki zmarł mój tata.

Pisząc wczoraj wiedziałam przecież co może się stać, ale miałam jakąś jebaną nadzieję.

Cóż, cuda nie istnieją.

Kładę się spać, nie chcę myśleć o tacie, chcę po prostu zasnąć

gdy już prawie przybyłam na nierealną stronę, słyszę dzwonek telefonu

moja siostra podaje telefon mamie, chwila ciszy. Potem słyszę

jak mama krzyczy do siostry, żeby nie płakała.

Wiedziałam o co chodzi, to był wyrok.

Nie mam taty, nie mam taty, nie mam taty - powtarzam sobie tysiąc razy

w myślach. Mówię do siebie,żebym nie płakała, ogarnęłam twarz,

wchodzę do kuchni, widzę czerwoną i zaplakaną twarz mamy,

Co się stało ? - zapytałam, chodź odpowiedź doskonale znałam,

Tatuś umarł godzinę temu, Westchnęlam. Pocieszałam mamę

że teraz mu lepiej. że nie cierpi,. że się jakoś ułoży.

Wyszłam na balkon zapalić papierosa, potem wrocilam do kuchni

była już tam moja siostra, mówiła, że nie zdążyła się z nim pożegnać

nie wytrzymałam, pociekły mi łzy.

To był pierwszy poranek ze świadomością, że nie mam taty.

Podczas gdy brałam prysznic, myślałam, że to nieprawda, że

jestem w kolejnej bajce, którą zawsze wymyślałam sobie przed snem

jednak tak się nie stało.

Pogrzeb jest planowany we wtorek, nie chcę go.

Muszę ćwiczyć jak nie płakać, choć to będzie trudne, gdy każdy

będzie składał nic nie warte kondolencje. Ale muszę dać radę.

Przed chwilą znowu zalałam się falą płaczu, teraz też lecą mi łzy

świadomość, że już nikt nie powie mi nigdy '' hej mycha co tam w szkole''

że nikt nie będzie wzracał się do mnie ''żabka'' jest okrutna.

To najbardziej mnie boli, że już nigdy cie nie zbacze

a przecież teraz, gdy dorastam jesteś mi najbardziej potrzebny

Mimo wszystko dziękuję, że mnie tak dobrze wychowałeś

uśmiecham się gdy mygślę o tym jak kiedyś na mnie krzyczałeś

bo dzięki temu jestem kim jestem,jestem dobrze wychowanym człowiekiem.

Dziękuję.