Schmetterlinge in Bauch. 

Za co Cię kocham?

Pytanie nie powinno zaczynać się od stwierdzenia 'za co', powinno zacząć się od słów, czy mam prawo. Mam prawo być przy Tobie i wspierać, kiedy będzie Ci źle. Mam prawo podnieść Cię, kiedy upadniesz na dno. Mam prawo do tego, by kazdego dnia budzić się w Twoich ramionach i prosić Boga o każdy, nowy dzień, w którym miałabym poczucie, że jesteś blisko.
Zatem: Za co Cię kocham? Za co... Na niesprecyzowane pytanie powinna być niesprecyzowana odpowiedź, ale ja wiem, że za każdy dzień, w którym uczyłeś mnie, jak się nie poddawać, by dopiąć celu. Za każdą, przepłakaną noc w poduszkę, która paradoskalnie nauczyła mnie być silniejszą, za uśmiech, którzy przywraca mi nadzieję na lepsze jutro, za głos, który każdej nocy kołysze mnie do snu, za niesamowite przeżycia i wzrok, którego nie mogę zapomnieć po dziś dzień, za to, że kiedy marzłam czekając na Ciebie, potrafiłeś zamienić najgorszy dzień w najpięknieszy. Za to, że każde święta są dzięki tobie piękniejsze. Za tą pewność, że któregoś dnia się razem zestarzejemy i będziemy słuchać tupotu małych nóżek naszych wnuków. I kocham Cię również za co, że dzięki Tobie poznalam wspaniałe osoby, które były oddane tak samo jak ja... I choć one się zmieniły, nie zmieniłeś się ty.
Jak bardzo Cię kocham... To jedyne pytanie, na które nie znam tak naprawdę odpowiedzi. Jak bardzo Cię kocham? Bez zawahania skoczyłabym za Tobą w ogień, oddałabym własne życie, jeśli to miałoby Cię uszczęśliwić. Ale jak bardzo CIę kocham... Nie umiem na to odpowiedzieć. Jesteś dla mnie ważniejszy, niż ja sama. To dla Ciebie żyję, codziennie przełykając łzy. Tylko w moim sercu wciąż płonie iskra nadziei i nigdy nie zgaśnie. Dla Ciebie będę potrzymywała ogień, by kiedy przyjdą złe chwile, mógł się w nim ogrzać.