iluzjonista 

Wróciłam.

Jestem tutaj od bodajże 2010roku.

Zaczynam od nowa destrukcję.

Nie ma mnie już we mnie kompletnie.

Po tylu latach bycia grubaskiem, ale takim z usmiechem na twarzy. Usiadłam i płaczę.

Po raz pierwszy nie z powodu wyglądu i tych kilkudziesięciu kilogramów nadto.

Mój związek to cierpienie i smutek. Po tylu latach.

Dlatego będę pisać, o tym co jest i co było.

***

Pamiętam jak nogi zapadały mi sie w piasku.

Słońce raziło w oczy, a dzieciaki biegały obok.

Wszystko jak w filmie.

Obróciłam się w zwolnionym tempie, wiatr rozwiewał mi włosy.

A Ty szłeś w moją stronę.

Usmiechnęłam się. Miałam wszystko to o czym kiedyś marzyłam.

W zasadzie mam to do teraz.

Jednak nie jest tak samo.

Przynosisz mi nadal różowe piwonie i pachniesz pięknie pomarańczami i cynamonem.

Tylko to wszystko zrobiło się szare.

Całowałeś rano, popołudniu i wieczorem. teraz pocałunki nie są takie same.

Wymarzyłam sobie nasz ślub.

Miało być pięknie, jak w bajce, Ty też o nim mówiłeś.

Nasze plany za 10lat. Tak się cieszyłam.

Nie mam pierścionka na palcu, ale czułam, w zasadzie nadal czuje się Twoja.

Tylko Twoja.

Ale już wtedy jak woda obmywała mi stopy, jak chwilę potem wziąłeś mnie w ramiona wiedziałam, że to nie na zawsze. Oddałabym za Ciebie wszystko.

Dziś siedzę na ogrodzie, piję wodę z owocami i patrzę w niebo.

W to samo niebo, w które nie tak dawno patrzylismy razem.

Świetlana przyszłość.

Może to czas na nowy rozdział w życiu.

Bez łez, wstydu i smutku.

Jest tylko jeden problem i tak wiesz, że dostaniesz szansę.

Kocham ponad całe życie.