more happiness, whatever

Nie wiem co mam pisac, bo jest dziwnie. Pierwszy raz jest tak, że wszystko sie sypnęło. Prawie sypnęło. Tak bardzo się

boje o to wszystko. Nie chcę tego stracić, ciągle zaśmiecam sobie tym głowe. Chciałabym porozmawiać, ale brakuje mi odawgi

i udaje że wszystko jest wspaniale. A to tak cholernie boli. Taka obojętność, olewanie. Jestem planem B. Super. Tyle lat, 

tyle tego wszystkiego, tyle wspomnień. Boje się że to stracę. Trudno, będę walczyć. Walczyć o swoje. Chyba czas przemyć

te zamydlone oczy i sprowadzić to wszystko na ziemie. Dobrze, że chociaż w szkole dobrze i między nasza dwójką też :)

Mam wsparcie przynajmniej z jego strony :) teraz sobie siedze, jem mandarynkę. Jutro już niedziela, tak szybko minął weekend

i tak bardzo nie chcę do szkoły. Jeszcze tydzień do urodzin. Eh, starzeje się no. Dobra nieważne, jakoś to będzie.

~~~

dream it, wish it, do it